Do stolicy trafił na wezwanie generała Wojciecha Jaruzelskiego – ówczesnego ministra obrony narodowej. W owym czasie musiało to wzbudzić szacunek, a nawet... grozę. Ten Mowlik to jakaś ważna szycha – można było pomyśleć. Nic bardziej mylnego, co sam zainteresowany wyjaśnił w rozmowie z „Przeglądem Sportowym”: „Nie chodzi o to, że byłem aż tak ważny, że sam generał musiał mnie wzywać. To pewnie przypadek”. Nieprzypadkowo znalazł się w Legii, bowiem z jednostką w Warszawie współpracował stołeczny klub. To właśnie z ekipy Wojskowych trafił do reprezentacji. Zadebiutował 31 października 1974 roku na stadionie Legii. W towarzyskim meczu Polacy pokonali Kanadę (2:0). W zespole narodowym grali w tym spotkaniu m.in. Henryk Wawrowski, Andrzej Szarmach czy Wojciech Rudy.

Na wielkim turnieju wystąpił tylko raz, ale za to w jakim meczu: w finale z NRD (1:3) na igrzyskach w Montrealu (1976). Na mundial w RFN-ie dwa lata wcześniej nie pojechał. Znalazł się tylko w szerokiej „40-ce”. W 1982 roku był wśród 22 wybrańców na MŚ w Hiszpanii. Właśnie z reprezentacją tego kraju wiąże się ostatni, 21. mecz Mowlika w drużynie narodowej. 18 listopada 1981 roku Polska zmierzyła się na stadionie ŁKS-u w Łodzi z ekipą z Półwyspu Iberyjskiego (2:3). Bramkarz poznańskiego Lecha (trafił tam w 1977 roku) zmienił w przerwie żegnającego się z kadrą Jana Tomaszewskiego. W spotkaniu wystąpili m.in. Zbigniew Boniek, Grzegorz Lato czy Andrzej Buncol.

W zespole Kolejorza zakończył grę w piłkę… na boisku (1983). Potem przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie występował w zespołach halowych. Po zakończeniu kariery wrócił do Polski. Uczył wychowania fizycznego w szkole w Siekierkach Wielkich. Pracował też jako trener m.in. w Olimpii Poznań, Warcie Poznań czy Mieszku Gniezno. Z tym ostatnim klubem wiąże się mniej ciekawy okres w jego życiu. W 2012 roku został zatrzymany przez CBA w związku z aferą korupcyjną w piłce nożnej. Prokuratura zarzucała mu wręczenie łapówki w zamian za korzystny wynik meczu Mieszka. Sam zainteresowany kategorycznie zaprzeczał tym zarzutom. „Jest mi przykro, że swojej niewinności będę musiał dochodzić w sądzie” – powiedział Polskiej Agencji Prasowej. W marcu 2020 roku sąd uznał jednak winę byłego bramkarza i skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu.

► Srebrny medal igrzysk olimpijskich w Montrealu (1976)
► 3. miejsce na mistrzostwach świata (1982)
► Mistrzostwo Polski z Lechem Poznań (1983)
► Puchar Polski z Legią Warszawa i Lechem Poznań (1973, 1982)