DEBIUT

Debiut w reprezentacji Polski „Długiego” bądź też „Wielkiej Białej Góry” – jak określali Gorgonia koledzy – przypadł na 23 września 1970 roku. Kadra prowadzona przez Ryszarda Koncewicza grała na Dalymount Park w Dublinie z Irlandią. Biało-czerwoni zwyciężyli 2:0. Reprezentacyjną karierę zawodnik Górnika rozpoczynał u boku późniejszych trenerów: Władysława Stachurskiego i Jerzego Wyrobka. W kadrze grali też tacy piłkarze, jak Włodzimierz Lubański, Robert Gadocha czy Joachim Marx.

Gorgoń trafił na najlepszy okres w historii biało-czerwonych. W drużynie narodowej spędził osiem bogatych w sukcesy lat. Wszystko zaczęło się podczas meczu jego życia – z NRD na igrzyskach w Monachium (1972). „Długi”, słynący z piorunującego uderzenia, strzelił dwa gole. O drugim z nich powiedzielibyśmy – stadiony świata.

OSTATNI MECZ

Po olimpijskim złocie przyszły kolejne świetne występy – jak ten na Wembley (1:1) w eliminacjach MŚ 1974, po którym Anglicy określili go mianem „The Telephone Booth”, czyli „Budki Telefonicznej” (charakterystycznej dla londyńskich ulic – wysokiej i czerwonej, a Polacy grali właśnie w koszulkach tego koloru).

Po medalach wywalczonych na mundialu w RFN-ie oraz kolejnym na igrzyskach olimpijskich dwa lata później nastał kres reprezentacyjnej kariery Gorgonia. Nastąpił on podczas MŚ w Argentynie w 1978 roku. Po raz ostatni koszulkę z orzełkiem obrońca Górnika Zabrze przywdział w starciu z Brazylią (1:3), kończącym przygodę biało-czerwonych z mistrzostwami globu. Miało to miejsce 21 czerwca na Estadio Ciudad de Mendoza. Licznik reprezentacyjnych występów zatrzymał się na 55 meczach i 6 golach. Żegnał się z zespołem razem z Kazimierzem Deyną i Henrykiem Kasperczakiem. W pamiętnym spotkaniu z Canarinhos zagrali także Adam Nawałka i Zbigniew Boniek, którzy byli przedstawicielami nowego pokolenia w polskiej piłce.

PO KARIERZE

Całą seniorską karierę Gorgoń spędził w dwóch klubach – Górniku Zabrze i FC Sankt Gallen. Po sukcesach z drużyną z Roosevelta i zakończeniu gry w reprezentacji wyjechał do Szwajcarii, gdzie osiadł na stałe. „Lubię miejsca, gdzie jest czyste powietrze i dobre jedzenie” – mówił Polskiej Agencji Prasowej. W St. Gallen był przez pewien czas trenerem rezerw i drużyn juniorskich. Teraz wiedzie spokojne życie emeryta. W Polsce starsi kibice wciąż jeszcze rozpoznają w nim dawnego piłkarza: „Łażę kiedyś po zoo w Warszawie, podchodzi do mnie facet z dziećmi i mówi »Panie Jurku, tego gola z Haiti nigdy nie zapomnę«. Nawbijaliśmy im wtedy siedem goli, a gość pamięta mojego! Trzeba strzelać tak, żeby wszyscy pamiętali” – wspominał na łamach „Przeglądu Sportowego” w lipcu 2019 roku. Ukoronowaniem udanej kariery Gorgonia był wybór do „Jedenastki 100-lecia PZPN”.

SUKCESY

► 3. miejsce na mistrzostwach świata (1974) 
► Złoty medal igrzysk olimpijskich (1972)
► Srebrny medal igrzysk olimpijskich (1976)
► Mistrzostwo Polski z Górnikiem Zabrze (1971, 1972)
► Puchar Polski z Górnikiem Zabrze (1968, 1969, 1970, 1971, 1972)
► Puchar Ligi Polskiej z Górnikiem Zabrze (1978)
► Złoty But w plebiscycie katowickiego „Sportu” (1973)

► ZOBACZ NAJCIEKAWSZE WYDARZENIA Z REPREZENTACYJNEJ KARIERY JERZEGO GORGONIA