Czasem jednak nawet zdobycie czterech mistrzostw Polski nie gwarantowało pracy lekkiej, łatwej i przyjemnej. Albin Wira, legenda Ruchu Chorzów, do historii piłkarstwa kobiecego przeszedł głównie jako ten, który prowadził kadrę w rekordowo wysoko przegranym meczu z Islandią (0:10). Oddajmy jednak panu Albinowi sprawiedliwość. Do tego spotkania szło mu w roli selekcjonera naprawdę nieźle. A jak radzili sobie inni? Poznajcie wszystkich, którzy dostąpili zaszczytu prowadzenia biało-czerwonej drużyny. 

Piłkarz i szkoleniowiec, który z prowadzonej przez siebie drużyny piłkarskiej stworzył zespół... hokejowy, a na dodatek był jego grającym trenerem. W 1968 roku awansował z Zagłębiem Sosnowiec do drugiej ligi hokeja na lodzie. W męskiej piłce trenował m.in. Wartę Zawiercie i rezerwy wspomnianego klubu z Sosnowca. W kobiecej piłce był od 20 września 1974 roku, kiedy to podczas zebrania kandydatek do drużyny piłkarskiej Czarnych Sosnowiec został wybrany na jej trenera. Wraz z Czarnymi zdobywał tytuły mistrzowskie. W 1981 roku razem z Romanem Bieszkem poprowadził reprezentację Polski w jej pierwszym spotkaniu. 

Równorzędny selekcjoner w premierowym meczu reprezentacji. W 1971 roku założył istniejący do dziś klub kobiecej piłki nożnej – Checz Gdynia. Checz w języku kaszubskim oznacza „dom”. Jako pierwszy prezes klubu w Polsce dysponował własnymi terenami treningowymi, które zresztą wykupił za własne środki. Jeden z najaktywniejszych zwolenników powstania ligi ogólnokrajowej, w 1979 roku doprowadził do pierwszego spotkania z przedstawicielem PZPN w tej sprawie. Zasiadał regularnie w zarządzie komórki kierującej polskim piłkarstwem kobiecym. W roku 1990 był trenerem reprezentacji młodzieżowej. Zmarł w 2021 roku. Do końca swoich dni mieszkał w domu sąsiadującym z boiskiem piłkarskim, na którym rozgrywały swoje mecze piłkarki Checzy. 

W latach siedemdziesiątych założył kobiecą drużynę Telpodu Kraków. Członek pierwszej, powołanej 5 grudnia 1981 roku, Komisji do spraw Piłki Nożnej Kobiet. W strukturach jej następczyni, Komisji Piłkarstwa Kobiecego, był członkiem sekcji szkolenia. Na przełomie wieków aktywny działacz i trener w Małopolskim Związku Parafialnych Klubów Sportowych. 

Trener trzech dyscyplin: narciarstwa, piłki ręcznej i nożnej. Wieloletni nauczyciel wychowania fizycznego w sosnowieckim Technikum Kolejowym. Trener drużyn młodzieżowych w Zagłębiu Sosnowiec. Od lat sześćdziesiątych pełnił funkcję koordynatora do spraw młodzieży w Śląskim Związku Piłki Nożnej. Członek władz polskiego piłkarstwa kobiecego od 1986 roku. Oprócz trenowania seniorskiej reprezentacji, poprowadził jako pierwszy szkoleniowiec narodową kadrę młodzieżową na premierowym zgrupowaniu w 1986 roku i w debiucie międzypaństwowym przeciwko Bułgarii w 1988 roku. Po rezygnacji z funkcji selekcjonera pierwszej reprezentacji, powrócił do roli trenera kadr młodzieżowych, którą pełnił do 1998 roku. Zmarł w 2020 roku. 

Piłkarz Resovii Rzeszów. Trener Piastunek Gliwice, które doprowadził do dwukrotnego mistrzostwa Polski. W 1989 roku trenował również reprezentację młodzieżową. W tym samym okresie został członkiem zarządu władz polskiej piłki kobiecej. Wobec odmowy Wojciecha Rudego w sprawie poprowadzenia reprezentacji, już na miejscu zbiórki przed meczami ze Związkiem Radzieckim zadecydowano o jego nominacji na selekcjonera kadry narodowej. Później pełnił funkcje dyrektorskie w Piaście Gliwice, przez dwa lata był nawet jego prezesem. 

Wychowanek Zagłębia Sosnowiec. Po nieudanych eliminacjach mistrzostw Europy złożył dymisję, którą przyjęto razem z sugestią kolejnego selekcjonera w osobie Władysława Szyngiery. W 1993 roku dokooptowany do Wydziału Piłkarstwa Kobiecego. W 2004 roku wszedł w skład zespołu do spraw rozwoju piłkarstwa młodzieżowego. Wieloletni trener reprezentacji młodzieżowych. Prowadził również drużynę Czarnych Sosnowiec, z którą w 2002 roku zdobył Puchar Polski. Działacz struktur piłkarskich w Częstochowie, skąd pochodzi. 

Wieloletni nauczyciel akademicki i profesor Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach. Do piłki kobiecej ściągnięty przez swojego poprzednika, Jerzego Miedzińskiego, przy którym pełnił funkcję asystenta. Rekordzista jeśli chodzi o liczbę meczów w roli selekcjonera reprezentacji kobiecej. Do „jego” reprezentacji należy również rekordowe zwycięstwo nad Izraelem 13:0. Odważnie korzystał z ludzkich zasobów własnej uczelni, jego współpracownikami w kadrze byli m.in. profesor i dziekan Bogdan Bacik czy rektor AWF Katowice – Zbigniew Waśkiewicz. Do roli koordynatorów zaprosił m.in. byłego selekcjonera męskiej kadry Antoniego Piechniczka czy Władysława Żmudę. Zasiadał we władzach piłkarstwa kobiecego, w 2004 roku objął nadzór merytoryczny nad zespołem do spraw rozwoju piłkarstwa młodzieżowego. Trener-wychowawca, autor wielu publikacji poświęconych nauce gry w piłkę nożną, pod jego wpływem szereg piłkarek zdecydowało się na studia wyższe, np. Jolanta Cubała, Agnieszka Drozdowska, Monika Grygorowicz, Klaudia Kowalska czy Agnieszka Pluskota. 

Sosnowiczanin z krwi i kości, w barwach Zagłębia piłkarz (bez meczu ligowego), trener juniorów, rezerw, asystent szkoleniowców pierwszej drużyny, w końcu trener ekstraklasowego zespołu. Jeden z architektów reaktywacji Zagłębia w 1995 roku, pełniąc w nim na przestrzeni ponad dekady funkcje trenera, dyrektora sportowego i prezesa. Drużynę narodową prowadził w zaledwie sześciu meczach, w których odniósł cztery zwycięstwa, remis i porażkę.

Jako piłkarz rozegrał prawie 200 meczów w pierwszej lidze i zdobył cztery tytuły mistrza Polski w barwach chorzowskiego Ruchu. Jako trener - oprócz Niebieskich - prowadził także GKS Tychy, Sokół Tychy, Polonię Bytom czy Podbeskidzie Bielsko-Biała. Może pochwalić się serią siedmiu zwycięstw w eliminacjach mistrzostw świata, ale na jego konto idą też porażki 0:8 ze Szwecją, 0:6 z Rosją i 0:10 z Islandią.  

Ligowy piłkarz w barwach Lecha Poznań. W roli trenera awansował m.in. z Dyskobolią Grodzisk Wielkopolski z ówczesnej trzeciej ligi do pierwszej. W najwyższej klasie rozgrywkowej prowadził również Lecha, także w rewanżowym meczu Pucharu Mistrzów ze Spartakiem Moskwa. Od 2003 roku trener kobiecej drużyny ligowej z Poznania – Ateny. Po wysokiej porażce reprezentacji pod wodzą Albina Wiry z Islandią, przejął obowiązki selekcjonera kobiecej drużyny narodowej.  

Absolwent katowickiej AWF, trener kobiecych kadr młodzieżowych. Autor pierwszego w historii awansu do finałów dużej imprezy z kadrą U-19 do mistrzostw Europy w 2007 roku. W historii reprezentacji kobiecej zapamiętany jako trener, który wynegocjował zasadnicze zmiany w technicznej obsłudze drużyny (w zakresie sprzętu czy logistyki). W piłce męskiej m.in. asystent trenera Michała Probierza w Polonii Bytom, później samodzielny trener tego zespołu. Trenował również Motor Lublin, od 2019 dyrektor sportowy w GKS Katowice. Pełnił również funkcję jednego z asystentów selekcjonera Adama Nawałki przy kadrze seniorów. 

W futbolu kobiecym od 1985 roku. Założyciel i trener jednej z najlepszych kuźni talentów w polskiej piłce kobiecej - Medyka Konin. Na początku lat dziewięćdziesiątych asystent w reprezentacji młodzieżowej, od 1994 samodzielny jej trener. Inicjator regularnych rozgrywek dla dziewcząt do lat 15. Organizator pierwszej imprezy tego typu w styczniu 1993 roku. Zasiadał również we władzach Wydziału Piłki Kobiecej.

Piłkarz Ślęzy Wrocław. Kończąc karierę w klubach niemieckich niższych klas rozgrywkowych, jednocześnie robiąc kurs trenerski otrzymał propozycję objęcia w roli szkoleniowca AZS-u Wrocław. Wielokrotny mistrz Polski z wrocławiankami. Przejął później kadrę U-19, by następnie połączyć tę funkcję z posadą selekcjonera pierwszej reprezentacji.   

Przed objęciem reprezentacji kobiet pełnił rozmaite funkcje przy różnych reprezentacjach, m.in prowadził kadrę U-20 mężczyzn. Wcześniej pracował jako asystent trenera, analityk czy szef banku informacji w Pogoni Szczecin, Zagłębiu Lubin, Widzewie Łódź oraz Jagiellonii Białystok. Po raz pierwszy zetknął się z piłką nożną kobiet za namową Wojciecha Basiuka, któremu pomagał rozpracowywać reprezentację Szkocji. Pracownik naukowy Uniwersytetu Szczecińskiego w randze profesora. Po zakończeniu pracy z kobiecą reprezentacją przejął ponownie męską kadrę U-20. 

Jako trenerka przeszła wszystkie szczeble drabinki reprezentacyjnej, od asystentury przy kadrze U-15 poczynając. W związku z tym jedynie kilka starszych kadrowiczek nie znalazło się wcześniej pod jej „lupą”. Autorka trzeciego w historii awansu reprezentacji kobiecej do finału dużej imprezy (w 2018 roku z kadrą U-17 do mistrzostw Europy). Koordynatorka szkolenia piłki nożnej kobiet w Polsce.  

Stan na 31/12/2022 

Autor: Maciej Witkowski