Data założenia: 20 kwietnia 1920.

Historia założenia klubu: Na początku 1920 roku Polski Komitet Plebiscytowy zaapelował o tworzenie nowych klubów sportowych na Górnym Śląsku. Zebranie założycielskie w Hajdukach (Chorzowie) odbyło się w kwietniu tego samego roku, a wzięło w nim udział czterdzieści osób. Wówczas powstał Ruch, występujący pod nazwą Ruch Hajduki Wielkie.

Przydomki: „Niebiescy”.

Barwy: Niebiesko-białe.

Stadion: Stadion Ruchu został wybudowany w latach 1934-1935, a jego inauguracja nastąpiła 26 września 1935 roku. Obiekt może pomieścić 9300 kibiców. Obecnie na stadionie trwają prace remontowe, a zespół rozgrywa swoje spotkania w roli gospodarza w Gliwicach, na obiekcie Piasta.

Klubowy herb: Herb Ruchu stanowi trójkąt Reuleaux, o zaokrąglonych bokach. W jego centralnej części znajduje się niebieska litera „R”, umieszczona na białym tle. W boki trójkąta wpisane są obecnie białe napisy: „K.S.”, „Ruch” oraz „Chorzów”, umiejscowione na niebieskim tle.

Największe sukcesy: Ruch Chorzów jest jednym z najbardziej utytułowanych klubów w Polsce. Aż 14 razy sięgał po mistrzostwo Polski, a trzykrotnie po krajowy puchar. Dotarł także do ćwierćfinału Pucharu Mistrzów oraz Pucharu UEFA, a także finału Pucharu Intertoto.

Mistrzostwo Polski (14): 1933, 1934, 1935, 1936, 1938, 1951, 1952, 1953, 1960, 1968, 1974, 1975, 1979, 1989.

Puchar Polski (3): 1951, 1974, 1996.

Ćwierćfinał Pucharu Europy: 1975.

Ćwierćfinał Pucharu UEFA: 1974.

Finał Pucharu Intertoto: 1998.

Najbardziej znani piłkarze:

Eugeniusz Faber. Urodzony 6 kwietnia 1939 roku w Chorzowie, utalentowany napastnik, pierwsze piłkarskie kroki stawiał w Prezydencie Chorzów, z którego trafił do Ruchu. W barwach „Niebieskich” dwa razy wywalczył mistrzostwo Polski (1960, 1968). Po dwunastu latach spędzonych w Ruchu, przeniósł się do RC Lens, gdzie występował już do końca swojej kariery. W sezonie 1972/1973 zapisał na swoim koncie tytuł króla strzelców Ligue 2. W reprezentacji narodowej zadebiutował 8 lipca 1959 roku w meczu z Finlandią. Z orłem na piersi rozegrał 36 spotkań, w których zdobył jedenaście bramek. Jako 21-letni zawodnik znalazł się w kadrze na Igrzyska Olimpijskie w Rzymie. Zmarł 24 września 2021 roku we francuskim Lievin.

Antoni Nieroba. Urodzony 17 stycznia 1939 roku, wychowanek, wieloletni piłkarz i jedna z legend chorzowskiego Ruchu. Rozegrał w jego barwach ponad 400 spotkań, zdobywając dwukrotnie mistrzostwo Polski (1960, 1968). Grał także dla francuskiego LB Chateauroux. W reprezentacji Polski w latach 1959-1967 rozegrał siedemnaście spotkań. Po zakończeniu kariery trener drużyn z niższych klas rozgrywkowych. Zmarł 24 czerwca 2021 roku w Chorzowie.

Antoni Piechniczek. Karierę juniorską spędził w Zrywie Chorzów, skąd w 1960 roku trafił do Naprzodu Lipiny. Rok później przeniósł się do Legii Warszawa, z którą zdobył Puchar Polski (1964). W latach 1965-1972 przywdziewał koszulkę Ruchu Chorzów i w barwach „Niebieskich” wywalczył mistrzostwo kraju (1968). Karierę zawodniczą kończył we francuskim LB Chateauroux. W kadrze narodowej w latach 1967-1969 rozegrał trzy spotkania. Po zawieszeniu butów na kołku podjął się pracy trenerskiej. Prowadził BKS Stal Bielsko-Biała, Odrę Opole (Puchar Ligi 1977) oraz Ruch Chorzów. W 1981 roku został następcą Ryszarda Kuleszy na stanowisku selekcjonera reprezentacji Polski. Doprowadził ją do trzeciego miejsca na mistrzostwach świata w 1982 roku, a także awansował na mundial cztery lata później. W 1987 roku wywalczył z Górnikiem Zabrze mistrzostwo Polski, a następnie wyjechał za granicę. Pracował w tunezyjskim Esperance Tunis i emirackim Ash-Shabab AAC, był również selekcjonerem reprezentacji Tunezji oraz Zjednoczonych Emiratów Arabskich. W latach 1996-1997 ponownie przejął stery w polskiej kadrze narodowej. Jako szkoleniowiec pracował do 2000 roku, po czym aktywnie działał w Polskim Związku Piłki Nożnej. Pełnił również funkcję senatora RP.

Edward Szymkowiak. Wychowanek TuS Bogucice, w kolejnych latach występował w KS 22 Dąbrówka Mała, Ruchu Chorzów, GWKS Bielsko-Biała, Legii Warszawa i Polonii Bytom. Z Ruchem w latach 1951 i 1952 zdobył mistrzostwo Polski. Kolejne tytuły dorzucił w barwach Legii (mistrzostwo kraju 1955, 1956, Puchar Polski 1955, 1956) i Polonii (mistrzostwo Polski 1962). W reprezentacji Polski w latach 1952-1965 rozegrał 53 spotkania, wziął z nią udział w turniejach finałowych Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach (1952) i Rzymie (1960). Uznawany za jednego z najlepszych bramkarzy w historii polskiej kadry narodowej. Zmarł 28 stycznia 1990 roku w Bytomiu.

Krzysztof Warzycha. Wychowanek Ruchu Chorzów, w barwach którego debiutował w ekstraklasie. Z klubem tym sięgnął w 1989 roku po mistrzostwo Polski, zdobywając też koronę króla strzelców polskiej ligi. Największe sukcesy odnosił jednak w barwach ateńskiego Panathinaikosu. Z „Koniczynkami” wywalczył pięć mistrzostw Grecji (1990, 1991, 1995, 1996, 2004), cztery krajowe puchary (1993, 1994, 1995, 2004) i trzy razy zostawał królem strzelców ligi greckiej (1994, 1995, 1998). W reprezentacji Polski w latach 1984-1997 rozegrał pięćdziesiąt spotkań, zdobywając dziewięć bramek. Po zakończeniu kariery trener, prowadził między innymi Ruch Chorzów.

Klubowe legendy:

Gerard Cieślik. Urodzony 29 kwietnia 1927 roku, wychowanek i największa legenda chorzowskiego Ruchu. W tym zespole występował przez całą seniorska karierę, w latach 1945-1959. Z „Niebieskimi” wywalczył trzy tytuły mistrza Polski (1951, 1952, 1953) oraz jeden krajowy puchar (1951). W 1952 i 1953 roku wywalczył koronę króla strzelców polskiej ligi. Jeden z najlepszych polskich piłkarzy w historii, w reprezentacji narodowej w latach 1947-1958 rozegrał 45 spotkań, zdobywając 27 bramek. Wziął z nią udział w turnieju finałowym Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach (1952). Po zakończeniu kariery trener, prowadził między innymi Ruch Chorzów. Zmarł 3 listopada 2013 roku w Chorzowie.

Joachim Marx. Wychowanek Górnika Sośnica, w czasie seniorskiej kariery występował w GKS Gliwice, Gwardii Warszawa, Wiśle Kraków, Ruchu Chorzów, RC Lens oraz US Noeux-les-Mines. Z Ruchem wywalczył dwa tytuły mistrza Polski (1974, 1975) oraz jeden krajowy puchar (1974). W reprezentacji Polski w latach 1966-1975 rozegrał 23 spotkania, zdobywając dziesięć bramek. Zdobył z nią złoty medal Igrzysk Olimpijskich w Monachium (1972). Po zakończeniu kariery trener, prowadził między innymi RC Lens.

Teodor Peterek. Wychowanek Śląska Świętochłowice, który zapracował sobie na miano jednej z największych przedwojennych legend chorzowskiego Ruchu. W barwach tego klubu aż pięciokrotnie sięgnął po mistrzostwo Polski (1933, 1934, 1935, 1936, 1938), dwukrotnie zdobywając koronę króla strzelców ligi (1936, 1938). Grał także dla Bismarckhuetter SV i St. Avon. W reprezentacji Polski w latach 1931-1938 rozegrał dziewięć spotkań, zdobywając sześć bramek. Po zakończeniu kariery pracował jako trener w klubach z Górnego Śląska. Zmarł 12 stycznia 1969 roku w Słupcu.

Ernest Wilimowski. Urodzony w czasie I wojny światowej w Katowicach. Zaczynał w tamtejszym 1. FC, po czym przywdziewał koszulkę Ruchu Hajduki Wielkie (Chorzów), z którym cztery razy świętował mistrzostwo Polski. Czterokrotnie zostawał królem strzelców ligi polskiej (w 1939 roku rozgrywki przerwano, gdy Wilimowski był liderem klasyfikacji). W czasie II wojny światowej grał dla Bismarckhuetter SV, 1. FC Kattowitz, PSV Chemnitz, TSV 1860 Monachium (Puchar Niemiec 1942), Moelders Krakau oraz Karlsruher FV. Po zakończeniu działań zbrojnych pozostał w Niemczech, grając dla SG Kassel, SG Merseburg, SG Chemnitz-West, SG Babelsberg, Hameln 07, BC Ausgburg, Offenburger FV, FC Singen 04, VfR Kaiserslautern, Kehler FV oraz francuskiego RC Strasbourg. W reprezentacji Polski rozegrał 22 mecze, zdobywając w nich 21 bramek. Przez kibiców zapamiętany został szczególnie z powodu meczu przeciwko Brazylii na mistrzostwach świata w 1938 roku, w którym strzelił cztery gole. Uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich piłkarzy okresu międzywojennego. Grał także dla reprezentacji III Rzeszy. Zmarł 30 sierpnia 1997 roku w Karlsruhe.

Gerard Wodarz. Wychowanek i jedna z największych legend Ruchu Chorzów. Z „Niebieskimi” wywalczył pięciokrotnie tytuł mistrza Polski (1933, 1934, 1935, 1936, 1938). W czasie II wojny światowej służył jako żołnierz, grał w RAF Newton Notts. Występował też w szkockim Fraserburgh FC. W reprezentacji Polski w latach 1932-1939 rozegrał 28 spotkań, zdobywając dziewięć bramek. Znalazł się w kadrach na turnieje finałowe mistrzostwo świata (1938) oraz Igrzysk Olimpijskich (1936). Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował jako trener, prowadził między innymi Ruch Chorzów, Górnik Zabrze i Piast Gliwice. Zmarł 8 listopada 1982 roku w Chorzowie.

Inne sekcje:

Od 1951 roku w klubie funkcjonowała sekcja piłki ręcznej kobiet, która dziewięciokrotnie sięgała po mistrzostwo Polski i dotarła do półfinału Pucharu Europy (1978). Od 2001 roku działała jako Towarzystwo Piłki Ręcznej Chorzów, a obecnie nosi nazwę Klub Piłki Ręcznej Chorzów.

Klubowa maskotka: Adler (Adlerek). Jako klubowa maskotka funkcjonuje od 2010 roku. Jest to górnośląski orzeł, przywdziewający klubową koszulkę.

Klubowy hymn:

Ruchu nasz kochany, ligowa drużyno,

wszyscy Cię kochamy, chłopak wraz z dziewczyną.

Graj nam dobrze graj, jak za dawnych czasów,

kiedy wszyscy na boisku, wtórowali heja, heja, hej!

Hej Ruchu nasz, kochany nasz,

nie zawiedź nas, nigdy nie opuścimy Cię,

i pokaż wszystkim, że Cię stać,

zaufaj nam, nie będzie źle.

Niebiescy, Niebiescy, nasza to drużyna,

górnicy, hutnicy mecz się już zaczyna.

Wspólnymi siłami na pewno wygramy,

pomożemy Wam Niebiescy,

tym chorzowskim heja, heja, hej!

Hej Ruchu nasz, kochany nasz,

nie zawiedź nas, nigdy nie opuścimy Cię,

i pokaż wszystkim, że Cię stać,

zaufaj nam, nie będzie źle.