Data założenia: 19 marca 1922.

Historia założenia klubu: Powstanie klubu związane jest z Katolickim Stowarzyszeniem Młodzieży. Osoby w nim działające sformalizowały działalność sportową i zdecydowały się na rejestrację klubu. Ta nastąpiła w marcu 1922 roku. Klub funkcjonował pod kilkoma nazwami, a „Lechem” nazywa się od 1957 roku.

Przydomki: „Kolejorz”, „Duma Wielkopolski”.

Barwy: Niebiesko-białe.

Stadion: Położony przy ulicy Bułgarskiej, należy do miasta Poznań. Wybudowany został w latach 2003-2010, na miejscu obiektu funkcjonującego wcześniej. Oficjalne otwarcie nastąpiło 20 września 2010 roku. Stadion ten był areną mistrzostw Europy 2012 i rozegrano na nim trzy mecze fazy grupowej. Może pomieścić 42 837 widzów. Od lipca 2023 roku nosi nazwę ENEA Stadion.

Klubowy herb: Obecny herb Lecha Poznań obowiązuje od 2006 roku i nawiązuje do historycznego emblematu Kolejowego Klubu Sportowego. Jest to niebiesko-biała tarcza, w którą wpisano skrzydełka. Znajduje się w nim także nazwa klubu – KKS Lech Poznań – a także rok założenia (1922).

Największe sukcesy: Lech Poznań to ośmiokrotny mistrz Polski. Po tytuł sięgał w latach 1983, 1984, 1990, 1992, 1993, 2010, 2015 oraz 2022. Ponadto dziesięciokrotnie stawał na ligowym podium. Ma także w dorobku pięć Pucharów Polski (1982, 1984, 1988, 2004, 2009) oraz sześć krajowych Superpucharów (1990, 1992, 2004, 2009, 2015, 2016). W europejskich pucharach „Kolejorz” dotarł do ćwierćfinału Ligi Konferencji Europy (2023), awansował także do 1/16 finału Pucharu UEFA/Ligi Europy (2009, 2011).

Najbardziej znani piłkarze:

Roman Jakóbczak. Wychowanek Zjednoczonych Września, z których przez Czarnych Żagań trafił do ekstraklasowego Śląska Wrocław. W kolejnych latach grał dla Pogoni Szczecin, Lecha Poznań, La Berrichonne de Chateauroux, AS Red Star, FC Rouen i Perpignan FC. W reprezentacji Polski w latach 1974-1976 rozegrał pięć spotkań, zdobywając dwie bramki. Zajął z nią trzecie miejsce podczas mistrzostw świata w 1974 roku.

Mirosław Okoński. Wychowanek Gwardii Koszalin, z której trafił do ekstraklasowego Lecha Poznań. Z klubem tym sięgnął po trzy mistrzostwa kraju (1983, 1984, 1993) oraz dwa Puchary Polski (1982, 1984). Został również królem strzelców ligi polskiej (1983). Występował także w Legii Warszawa (Puchar Polski 1980, 1981), Hamburgerze SV (Puchar Niemiec 1987), AEK Ateny (mistrzostwo Grecji 1989), APS Korinthos, Olimpii Poznań, SC Concordii von 1907, FTSV Elmshorn, Astrze Krotoszyn i Lipnie Stęszew. W reprezentacji Polski w latach 1977-1987 rozegrał 29 spotkań, zdobywając dwie bramki.

Andrzej Juskowiak. Wychowanek Kani Gostyń, w ekstraklasie debiutował w koszulce Lecha Poznań. Z klubem tym zdobył dwa mistrzostwa Polski (1990, 1992) oraz krajowy Superpuchar (1990). W 1990 roku został królem strzelców ligi polskiej. Za granicę wyjechał w 1992 roku i do ojczyzny nie powrócił już do końca zawodowej kariery. Występował w Sportingu CP (Puchar Portugalii 1995), Olympiakosie SFP, Borussii Moenchengladbach, VfL Wolfsburg, Energie Cottbus, New York/New Jersey MetroStars i FC Erzgebirge Aue. W reprezentacji Polski w latach 1992-2001 rozegrał 39 spotkań, zdobywając trzynaście bramek. W 1992 roku zdobył srebrny medal Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie.

Janusz Kupcewicz. Wychowanek Warmii Olsztyn, z której przez tamtejszy Stomil trafił do ekstraklasowej Arki Gdynia. Z zespołem tym wywalczył Puchar Polski (1979). W kolejnych latach grał dla Lecha Poznań (mistrzostwo Polski 1983), AS Saint-Etienne, AE Larissas, Lechii Gdańsk i Adanasporu Kulubu. W reprezentacji Polski w latach 1976-1983 rozegrał dwadzieścia spotkań, zdobywając pięć bramek. Dwukrotnie (1978, 1982) brał z nią udział w turnieju finałowym mistrzostw świata, w 1982 roku sięgając po trzecie miejsce. Po zakończeniu kariery trener, między innymi futsalowej reprezentacji narodowej. Zmarł nagle 4 lipca 2022 roku.

Robert Lewandowski. Wychowanek Varsovii Warszawa, przez stołeczne Deltę, Legię II oraz pruszkowski Znicz trafił do ekstraklasowego Lecha Poznań. W 2009 roku zdobył z nim Puchar i Superpuchar Polski, a rok później mistrzostwo kraju i tytuł króla strzelców ekstraklasy. W latach 2010-2014 przywdziewał koszulkę Borussii Dortmund. Z klubem tym wywalczył dwa tytuły mistrza Niemiec (2011, 2012), a także jeden krajowy puchar (2012) i Superpuchar (2013). W 2014 roku został piłkarzem Bayernu Monachium. W jego barwach osiem razy triumfował w Bundeslidze (2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022), trzykrotnie w krajowym pucharze (2016, 2019, 2020) i pięć razy w Superpucharze (2016, 2017, 2018, 2020, 2021). W 2020 roku z bawarskim klubem wygrał Ligę Mistrzów i Klubowe Mistrzostwo Świata. W koszulce Bayernu sześć razy (2016, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022) zostawał królem strzelców ligi niemieckiej, a raz okazał się najlepszym snajperem rozgrywek Ligi Mistrzów (2020). Obecnie jest piłkarzem FC Barcelona, z którą wywalczył mistrzostwo i Superpuchar Hiszpanii, dorzucając do tego koronę króla strzelców ligi hiszpańskiej. Jest także rekordzistą w historii reprezentacji Polski pod względem liczby występów i zdobytych bramek. Wziął udział w turniejach finałowych mistrzostw świata (2018, 2022) i Europy (2012, 2016, 2020).

Klubowe legendy:

Tercet ABC. Tym mianem określano tercet zawodników, w skład którego wchodzili Teodor Anioła, Edmund Białas i Henryk Czapczyk. Wszyscy występowali w barwach „Kolejorza” na przełomie lat 40. i 50. XX wieku. Później, przez wiele lat i w różnych rolach, związani byli z Lechem. Dziś ich nazwiskami nazwane są trzy trybuny na stadionie w Poznaniu.

Hieronim Barczak. Wychowanek Polonii Poznań, występował także w tamtejszym Przemysławie. Na miano jednej z klubowych legend zapracował jednak w Lechu Poznań, rozgrywając w jego barwach ponad 360 spotkań, wielokrotnie pełniąc funkcję kapitana. W reprezentacji Polski w 1980 roku rozegrał osiem spotkań. Po zakończeniu kariery trener zespołów z niższych klas rozgrywkowych. 

Eugeniusz Głoziński. Z Lechem związany przez niemal 50 lat. Do „Kolejorza” dołączył, mając 13 lat. W rozgrywkach ligowych zaliczył jedno spotkanie na poziomie Ekstraklasy. Po zakończeniu kariery pozostał w klubie, przez kilkadziesiąt lat będąc jego pracownikiem. Zmarł 16 grudnia 2020 roku.

Henryk Miłoszewicz. Wychowanek Zawiszy Bydgoszcz, w którym występował w latach 1967-1975. Później grał jeszcze dla ŁKS Łódź, Legii Warszawa (dwa Puchary PolskI), Lecha Poznań (mistrzostwo i dwa puchary Polski), Le Havre AC, Stade Torbais oraz VfL Herzlake. W seniorskiej reprezentacji Polski rozegrał 9 spotkań, wszystkie w 1980 roku. Po zakończeniu kariery trener. Zmarł 5 kwietnia 2003 roku na zawał serca, po wygranym meczu prowadzonej przez siebie drużyny.

Teodor Napierała. Choć jest wychowankiem Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski, w Lechu doczekał się statusu jednej z legend. W klubie ze stolicy Wielkopolski grał przez piętnaście lat, występując w ponad dwustu ligowych spotkaniach. W latach 60. i 70. XX wieku jeden z czołowych zawodników „Kolejorza”, po zakończeniu kariery pracował w tym klubie także jako trener.

Inne sekcje:

Z klubem związana jest sekcja szachowa, od 2005 roku działająca pod nazwą KSZ Lech-WSUS Poznań. Wcześniej funkcjonowały także sekcje koszykarska (do 1997 roku) oraz kajakarska (do 1968 roku, przekazana później Warcie Poznań). W ramach klubu, choć jeszcze przed przyjęciem nazwy Lech, powiązane było też mnóstwo innych sekcji, w tym m.in. lekkoatletyczna, piłki ręcznej, siatkarska, kolarska, pływacka, strzelecka, łucznicza, szermiercza, gimnastyczna i tenisa stołowego.

Ciekawostki:

- Klub słynie ze świetnej pracy z młodzieżą. Zawodnicy „Kolejorza” wielokrotnie sięgali po medale juniorskich mistrzostw Polski.

- Numer „12” w klubie z Poznania jest oficjalnie zastrzeżony. Należy on do kibiców, nazywanych „dwunastym zawodnikiem”.

Klubowy hymn:

„W górę serca, niech zwycięża Lech!”

Ludzi tłum przez miasto gna,

Dziś Kolejorz znowu gra!

W kasach ścisk, biletów brak,

Cały stadion pęka w szwach!

 

Refren:

W górę serca i niech zwycięża LECH!

Niech zwycięża LECH!

Niech zwycięża LECH!

W górę serca i niech zwycięża LECH!

Niech zwycięża LECH! Niech zwycięża LECH!

 

Sędzia już rozpoczął mecz,

Piłka znowu toczy się

I z podania pada strzał

Na trybunach radość, szał

Ref. (...)

Kolejorz! - jesteśmy z wami!

Kolejorz! - ten mecz wygramy!

Kolejorz! - to głos kibola!

Kolejorz! - my chcemy gola!

Ref. (...)

Kolejorz! - i naprzód wiara!

Kolejorz! - i wszyscy naraz!

Kolejorz! - to głos kibola!

Kolejorz! - my chcemy gola!

Ref. (...)

Gdy się mecz zakończy już

Kiedy stadion opuści tłum,

Na ulicach długo w noc

Będzie grzmiał kibica głos

Ref. (...)