Przed pierwszym gwizdkiem sędziego Polacy byli skazywani na pożarcie. Biało-czerwoni przyjechali do Moskwy w roli ostatniego sparingpartnera ekipy ZSRR przed mistrzostwami Europy, którego gospodarze mieli odprawić z bagażem kilku bramek. Wybrańcy Wojciecha Łazarka zaskoczyli jednak pewnych swego reprezentantów Związku Radzieckiego. Do przerwy to nasz zespół prowadził jedną bramką. W drugiej połowie piłkarze Sbornej szybko wyrównali, ale potem długimi fragmentami nie byli w stanie sforsować polskiej bramki. Dobrze spisywał się bowiem Jarosław Bako. O nikłej porażce biało-czerwonych przesądził dopiero rzut karny wykorzystany przez Olega Protasowa.
14
A. Demianienko
13
T. Sułakwelidze
15
W. Sukristow
16
W. Czanow
12
I. Wiszniewski
Oleg Protasow strzałem z rzutu karnego przesądził o wygranej ZSRR w meczu z Polską. Była to ósma porażka biało-czerwonych z Wielkim Bratem.
Zawodnik, który przywdziewał barwy trzech reprezentacji: ZSRR, Wspólnoty Niepodległych Państw i Ukrainy. Najwięcej spotkań rozegrał dla pierwszej z wymienionych – 41 i zdobył 9 bramek. W meczu z Polską do siatki jednak nie trafił, a miał ku temu mnóstwo okazji. W głównej mierze dzięki postawie Jarosława Baki, który w nieprawdopodobny sposób bronił jego uderzenia. W 1988 roku Aleksiej Michajliczenko odniósł największe reprezentacyjne sukcesy w karierze. Na igrzyskach w Seulu wywalczył mistrzostwo olimpijskie, a na ME w RFN-ie wicemistrzostwo Starego Kontynentu. Po zakończeniu kariery został trenerem. Najpierw pracował jako asystent Walerego Łobanowskiego w Dynamie Kijów, potem jako pierwszy trener tego klubu. Prowadził reprezentację Ukrainy do lat 21 i kadrę seniorów. Po powrocie do Dynama pracował jako dyrektor sportowy i ponownie jako trener.
Obrońca Łódzkiego Klubu Sportowego rozgrywał dopiero drugi mecz w drużynie narodowej, ale raczej nie wspominał go najlepiej. A wszystko przez sprokurowany rzut karny w drugiej połowie. To po jego faulu na Wasiliju Racu arbiter podyktował jedenastkę dla gospodarzy, którą na gola zamienił Oleg Protasow. Na plus Witoldowi Bendkowskiemu należy zapisać interwencję z pierwszej połowy, kiedy w ostatniej chwili uprzedził Igora Biełanowa i zapobiegł utracie gola przez biało-czerwonych. Defensor ŁKS-u nie zrobił wielkiej kariery w reprezentacji Polski. W jej barwach wystąpił zaledwie 5-krotnie. Wszystkie spotkania zaliczył w 1988 roku. Największym klubowym sukcesem Bendkowskiego było mistrzostwo Polski wywalczone 10 lat później z łódzkim zespołem.
► Po raz piąty reprezentacja zagrała mecz w Moskwie
► 13. mecz reprezentacji przeciwko ZSRR, szósty na wyjeździe i szósta wyjazdowa porażka, bilans: 3-2-8, bramki: 10-26
► Trzeci mecz reprezentacji rozegrany 1 czerwca i trzeci bez wygranej
► Zdobywca drugiej bramki dla ZSRR Oleg Protasow stał się zawodnikiem nr 500, który strzelił gola reprezentacji Polski
► Sędzia Habermann z NRD to arbiter nr 330, który rozstrzygał w meczu reprezentacji Polski i jednocześnie 390. z Europy
► 350. mecz reprezentacji ze zdobytą bramką
► 240. towarzyski mecz reprezentacji ze straconą bramką
► 222. wyjazdowy mecz reprezentacji
► Po raz 200. Śląsk Wrocław „dał” reprezentanta Polski (Waldemar Prusik lub Ryszard Tarasiewicz – obaj zagrali od początku meczu)
► Po raz 680. Górnik Zabrze „dał” reprezentanta Polski (Robert Warzycha lub Jan Urban – obaj zagrali od początku meczu)
► 30. występ Waldemara Prusika w reprezentacji
► 20. występ Wojciecha Łazarka w roli selekcjonera reprezentacji Polski
► Po raz pierwszy reprezentacja zagrała mecz na stadionie klubu Lokomotiw Moskwa
► Debiut Jarosława Baki w reprezentacji
► Zagrało 15 zawodników z 8 polskich klubów (pięciu z Łódzkiego KS)
► 30. występ w reprezentacji zawodnika o imieniu Witold (Bendkowski)
► 20. występ w reprezentacji zawodnika o nazwisku Kubicki (Dariusz, wcześniej jeden mecz zagrał także Eugeniusz)
► 10. występ w reprezentacji zawodnika o nazwisku Warzycha (Krzysztof, który wszedł w 2. połowie na boisko – od początku meczu grał też Robert)