Zbrojovka Brno - Wisła Kraków 2:2, 18.10.1978

W II rundzie Pucharu Europy piłkarzom mistrza Polski przyszło zmierzyć się z czechosłowacką Zbrojovką. Spotkanie w Brnie miało dramatyczny przebieg. Rywale wykonywali dwa rzuty karne, ale zdołali wykorzystać tylko jeden z nich. Najwięcej wydarzyło się w ciągu ostatnich 18 minut drugiej połowy. Do 72. Wisła prowadziła po golu Kazimierza Kmiecika, strzelonego jeszcze w pierwszej odsłonie. Wówczas w odstępie 5 minut krakowianie stracili dwie bramki i wydawało się, że wrócą do kraju na tarczy. Jednak ostatnie słowo należało do nich, a konkretnie do Henryka Maculewicza – sprawcy obu jedenastek dla Zbrojovki, który popisał się atomowym uderzeniem z rzutu wolnego. Wynik 2:2 stawiał wiślaków w dobrej sytuacji przed rewanżem, ale musieli oni zachować czujność. W I rundzie drużyna z Czechosłowacji również zremisowała u siebie 2:2 z węgierskim Újpestem, by w Budapeszcie zwyciężyć 2:0.

Środowy mecz o Puchar Europy w piłce nożnej między Zbrojovką Brno a Wisłą wywołał w kręgach kibiców wiele dyskusji. Jedni twierdzą, że był świetny, a wynik bardzo korzystny dla krakowian, inni że rezultat dobry, lecz gra przeciętna. Wszyscy są zgodni natomiast co do tego, iż telewizja zrobiła zwykłe świństwo sympatykom piłkarstwa, traktując występ pucharowy mistrzów Polski jako „zapchajdziurę” programu. Nie dość, że relacjonowano tylko jedną połowę meczu, to jeszcze skończono transmisję przed czasem. A przecież sprawozdanie nadawano z tzw. „poślizgu”, mecz w Brnie rozgrywany był bowiem wcześniej i można było bez żadnego kłopotu przekazać polskim kibicom relację z całości zawodów, tak jak to uczyniła telewizja czechosłowacka.

Na dodatek wszystkiego zamiast wysłać do Brna komentatora znającego futbol i – przynajmniej – zespół krakowski, posłano A. Kosiorowskiego. Naplótł on tyle bzdur, mówił tak szybko, źle po polsku, opowiadał rzeczy kłócące się z tym, co widać było na ekranie, mylił graczy i przez to ta strona relacji mogła też tylko denerwować. Nie przekazano także kibicom opinii pomeczowych piłkarzy, trenerów, nawet R. Kuleszy, który w pewnym momencie zaczął oceniać spotkanie, ale p. Kosiorowski przerwał mu, by snuć swój komentarz.

Transmisja z Brna była jednym wielkim niewypałem. Nie pierwszym zresztą. Czas by z tych doświadczeń wreszcie wyciągnięto właściwe wnioski. Ludzie, płacąc abonamenty, utrzymują Telewizję i mają prawo domagać się rzetelnej obsługi także i w sportowych sprawozdaniach.

„Echo Krakowa” z 20 października 1978 r.