Lubinianie przegrali losowanie, co tego dnia miało niebagatelne znaczenie. Kto choć raz był na stadionie w Lubinie wie, że to straszliwy wygwizdów, a w środę wiało tak, że nawet znany z piosenki Klenczona bosman na pewno musiałby zapiąć płaszcz. Tak więc od początku spotkania – grając z wiatrem – Duńczycy byli w nieco lepszej sytuacji. Na pytanie, czy zdołają tę szansę wykorzystać, odpowiedź padła w 28. minucie.

W drugiej połowie gospodarze grali o wiele bardziej zdecydowanie. Raz po raz sunął atak na bramkę Krogha. Lubinianie chcieli przynajmniej osiągnąć korzystny wynik w tym spotkaniu, bo o awansie nie było już co marzyć. Udało im się zdobyć dwie bramki. Pierwszą uzyskał Czachowski, po indywidualnej niemal akcji. Drugą zdobył Grech, wykorzystując dobre podanie Śliwowskiego między obrońców gości. Tak więc Zagłębie, niestety, za burtą Pucharu Europy.

Zagłębie w jakimś stopniu zachowało twarz, wygrywając z jedenastką liczącą się na europejskim rynku. Inna sprawa, że nie wiadomo, jak by potoczył się rewanżowy mecz, gdyby Duńczycy nie musieli grać na pół gwizdka. Czasami odnosiło się wrażenie, że wiele zagrań Duńczyków nosiło znamiona treningowych uderzeń… Mimo wszystko cieszyć się należy z punktów, które za sprawą Zagłębia dopisane zostały do klasyfikacji UEFA. Realnie oceniając – szans na awans do drugiej rundy było tyle, co w naszym kraju śniegu w lipcu...

Potyczka w Lubinie zapisze się w annałach kuriozalną decyzją władz Zagłębia. Otóż, chcąc wejść do piłkarskiej Europy, postanowiono, by dziennikarze obsługujący mecz opłacili akredytację. Gdy wyraziłem swe zdziwienie panu prowadzącemu biuro prasowe w… hotelowej szatni, ten oświadczył, że on jedynie spełnia swe obowiązki. Cóż było w zamian? Program meczów – obu – który już posiadałem, plastikowy proporczyk, potem wykonane na ksero składy drużyn i… możliwość wzięcia udziału w konferencji prasowej oraz korzystania z telefonu lub teleksu (nie skorzystałem). Posadzono nas przed mokrymi pulpitami, a siedzenia musieliśmy sobie sami wytrzeć chusteczkami. (...) W ten sposób zachowam w swej pamięci długo Stadion Czterdziestolecia PRL w Lubinie, gdzie zażądano ode mnie tego, czego nie żądano chociażby na Old Trafford bądź San Siro. Jak Europa, to Europa. A co!