To były złe miłego początki. Pierwszy mecz Orłów Górskiego w eliminacjach wspaniałego mundialu 1974 zupełnie im nie wyszedł. W pojedynkach na faule, szczypanie i kuksańce drwale z Walii okazali się lepsi, a sędzia pozwolił na twardą grę i nasz zespół dał się całkowicie stłamsić. Po ostatnim gwizdku w polskiej szatni panował przygnębiający nastrój. I wtedy ktoś rzucił hasło: „No, dobra, panowie! Przegraliśmy, ale jedno możemy sobie obiecać. Jak ci goście przyjadą do nas na rewanż, to spuścimy taki łomot, że buty im pospadają”. I faktycznie, w Chorzowie biało-czerwoni odpłacili Wyspiarzom pięknym za nadobne. Na razie jednak trzeba było lizać rany po przegranej bitwie...
► Uwaga: jeśli przy żółtej lub czerwonej kartce i nazwisku zawodnika widnieje liczba 0', oznacza to, że redakcja Biblioteki PZPN nie dotarła do wiarygodnych danych o minucie, w której piłkarz został upomniany przez sędziego.
Zygmunt Anczok był uznawany za jednego z najlepszych lewych obrońców przełomu lat 60. i 70. w Polsce. W lidze bronił barw bytomskiej Polonii i zabrzańskiego Górnika, w kadrze narodowej rozegrał 48 meczów, w tym ten najważniejszy – olimpijski finał w Monachium. Spotkaniem z Walią zakończył swoją trwającą dziewięć lat karierę w reprezentacji.
Walijczyk w latach kariery był postrzegany jako typowy przedstawiciel brytyjskiej szkoły piłkarskiej. „Kick and run”, walka wręcz, obijanie łokciami – to elementy charakteryzujące adeptów tejże szkoły. Taka gra zdała egzamin w pierwszym meczu eliminacji MŚ 1974 z Polską. Toshack i spółka okazali wyższość fizyczną nad Polakami. W rewanżu biało-czerwoni wyciągnęli wnioski z lekcji w Cardiff i zrewanżowali się Walijczykom (3:0). Toshack w narodowych barwach zanotował 40 występów, w których zdobył 13 bramek. Jako piłkarza miło wspominają go w Liverpoolu. W barwach The Reds stworzył wraz z Kevinem Keeganem jeden z najlepszych duetów napastników w historii klubu z Anfield. Młodsi kibice pamiętają Toshacka głównie z ławki trenerskiej. Walijczyk prowadził m.in. Real Madryt, Real Sociedad San Sebastian czy reprezentację Walii.
– Chcesz grać? – zapytał Tomaszewskiego w dniu meczu z Walią selekcjoner Kazimierz Górski. – Jestem do dyspozycji – odparł bez wahania Tomaszewski. To był początek pięknej kariery w narodowych barwach popularnego „Tomka”. Po fatalnym dla pana Jana debiutanckim meczu z RFN-em w 1971 roku (el. ME) wydawało się, że będzie to... początek końca jego gry w reprezentacji. Powołany w trybie awaryjnym z drużyny młodzieżowej „Tomek” przepuścił trzy gole. Polscy kibice odsądzali go od czci i wiary, domagali się zesłania bramkarza na banicję. Pan Jan nie zamierzał się poddawać. Postanowił udowodnić wszystkim, że pierwsza reprezentacja to dla niego nie za wysokie progi. W Cardiff odgonił demony. Z Walią mimo dwóch wpuszczonych goli, nie zawiódł. W kilku sytuacjach ratował Polakom skórę. Potem był m.in. pamiętny mecz z Anglią na Wembley i wiele innych pięknych chwil. I pomyśleć, że odrobina zawahania w rozmowie z trenerem Górskim mogła go kosztować... siedzenie na ławce rezerwowych, a w jego miejsce między słupki wskoczyłby Marian Szeja.
► Cardiff to 70. miasto goszczące reprezentację Polski
► Trzeci mecz reprezentacji w marcu i pierwsza porażka
► Pobity rekord reprezentacji liczby kolejnych meczów ze straconą bramką (11) w eliminacjach mistrzostw świata na wyjeździe (w każdym takim dotychczasowym meczu traciliśmy minimum jedną bramkę)
► Wyrównany rekord reprezentacji liczby kolejnych meczów bez zwycięstwa (4) w eliminacjach mistrzostw świata i Europy liczonych łącznie
► Pobity rekord reprezentacji liczby kolejnych meczów bez zdobytej bramki (3) w eliminacjach mistrzostw świata i Europy liczonych łącznie
► 10. porażka reprezentacji w eliminacjach mistrzostw świata
► 40. mecz reprezentacji w eliminacjach mistrzostw świata i Europy liczonych łącznie
► 30. mecz reprezentacji ze straconą bramką w eliminacjach mistrzostw świata i Europy liczonych łącznie
► 30. wyjazdowy mecz reprezentacji bez zdobytej bramki
► 480. bramka stracona przez reprezentację w meczach oficjalnych
► Rekord Włodzimierza Lubańskiego pod względem liczby występów w reprezentacji; w tym meczu zagrał po raz 59. w biało-czerwonych barwach
► 10. mecz Jerzego Kraski w reprezentacji
► Pobity rekord reprezentacji liczby kolejnych meczów bez remisu (11) w eliminacjach mistrzostw świata
► Pobity rekord reprezentacji liczby kolejnych meczów bez remisu (11) w eliminacjach mistrzostw świata na wyjeździe (każdy taki dotychczasowy mecz był rozstrzygnięty)
► Pierwszy w historii mecz reprezentacji z Walią
► Pierwszy w historii mecz reprezentacji rozegrany w Walii
► Pierwszy mecz reprezentacji rozegrany 28 marca
► Pobity rekord reprezentacji liczby kolejnych meczów bez zwycięstwa (5) w eliminacjach wielkich turniejów (MŚ + ME + IO) liczonych łącznie na wyjeździe
► Zagrało 12 zawodników z 8 klubów
► 10. mecz reprezentacji bez zdobytej bramki w eliminacjach mistrzostw świata i Europy liczonych łącznie na wyjeździe
► 20. mecz reprezentacji ze straconą bramką w eliminacjach wielkich turniejów (MŚ + ME + IO) liczonych łącznie na wyjeździe
► Wyrównany rekord reprezentacji liczby kolejnych meczów bez zdobytej bramki (3) w eliminacjach mistrzostw świata i Europy liczonych łącznie
► Wyrównany rekord reprezentacji liczby kolejnych porażek (3) w eliminacjach wielkich turniejów (MŚ + ME + IO) liczonych łącznie na wyjeździe