Sportowe zwycięstwa nad wielkim bratem ze Wschodu zawsze miały dla nas wyjątkowe znaczenie. To smakowało dość gorzko, bo zdarzyło się w cieniu tragedii. W dniu meczu z ZSRR w wiosce olimpijskiej doszło do zamachu terrorystycznego, w którym zginęło siedemnastu ludzi. Piłkarze mimo to wyszli na murawę i stoczyli pełen dramaturgii, niesamowity bój. Sborna długo prowadziła po strzale słynnego Olega Błochina. Końcówka należała jednak do Orłów Górskiego, a bramkę na wagę dwóch punktów zdobył wprowadzony po przerwie Zygfryd Szołtysik.

---

Źródło: „Die Ergebnisse der Spiele der XX. Olympiade in München 1972”, Organisationskomitee für die Spiele der XX. Olympiade, München 1972

---

 

Niewiele brakowało, by mecz z ZSRR w ogóle się nie odbył lub by doszło do niego w innym terminie. Zaplanowano go bowiem na 5 września 1972 roku o godzinie 16:30 w Augsburgu, a właśnie tego dnia o poranku doszło do zamachu terrorystycznego w wiosce olimpijskiej w Monachium. Palestyńczycy z organizacji Czarny Wrzesień porwali jedenastu izraelskich sportowców i trenerów, żądając uwolnienia czterystu swoich rodaków więzionych przez władze Izraela. Dramatyczne wydarzenia po latach tak wspominał lekarz polskiej reprezentacji Janusz Garlicki: „Gdy wstaliśmy z łóżek, dowiedzieliśmy się o tragicznej wiadomości, która wstrząsnęła nie tylko uczestnikami Igrzysk Olimpijskich, ale i całym światem. (…) Atmosfera w wiosce stała się nadzwyczaj nerwowa. (…) Bardzo dobrze się stało, że graliśmy w tym dniu mecz na wyjeździe. Po śniadaniu odprawa, maksymalna mobilizacja i odjazd. Nie ma czasu myśleć o tym, co się dzieje dookoła*”. 

Po dwóch godzinach podróży pociągiem drużyna była już w Augsburgu. „W szatni normalne przygotowania” – pisze dalej doktor Garlicki. „Wychodzimy na płytę. Losowanie boisk. Wymiana proporczyków i już właśnie rozpocząć ma się spotkanie, gdy nagle nadbiega ktoś z organizatorów i mówi, że wszystkie zawody w dniu dzisiejszym są odwołane”. Piłkarze zeszli do szatni, ale wkrótce pojawiła się informacja, że wszystkie zawody, które już się rozpoczęły, mają być kontynuowane. Delegat FIFA nakazał zawodnikom powrót na murawę i wreszcie zabrzmiał pierwszy gwizdek. Polacy wygrali 2:1, a gdy wrócili do Monachium, okazało się, że terroryści nadal są w wiosce. „Okazuje się, że o godzinie 22:00 mija ultimatum dane przez zamachowców” – wspomina doktor Garlicki. „Szybko wracamy do swoich kwater. Nikt nie wychodzi z pomieszczeń. Z zapartym tchem śledzimy dalsze wypadki. Oddychamy z ulgą, gdy z balkonu patrzymy na odlatujące wraz z zakładnikami i zamachowcami policyjne helikoptery. Długo jednak nie możemy zasnąć. Za dużo wrażeń jak na jeden dzień. Poza tym w napięciu czekamy – co dalej z Olimpiadą? Wreszcie po północy nadchodzi radosna wiadomość – Igrzyska będą kontynuowane”. Zawodów nie przerwano, ale zamach skończył się tragicznie. Po trwających wiele godzin negocjacjach na lotnisku doszło do nieudanej próby odbicia zakładników. Zginęło jedenastu członków izraelskiej ekipy, pięciu terrorystów i policjant.

* Cytaty pochodzą z książki „Wielki finał”, praca zbiorowa, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1977

---

 

Autor: Rafał Byrski

Nazywano ich „małżeństwem doskonałym”, bo na boisku rozumieli się bez słów. Włodzimierz Lubański i Zygfryd Szołtysik – to jeden z najsłynniejszych duetów w historii polskiego futbolu.

Przez lata stanowili o sile Górnika Zabrze i reprezentacji. Z klubem taśmowo wygrywali rozgrywki ekstraklasy, wielokrotnie zdobywali Puchar Polski, błyszczeli w europejskich pucharach. Z reprezentacją zdobyli złoto na igrzyskach w Monachium. To Lubański asystował przy zwycięskim golu Szołtysika w pamiętnym meczu ze Związkiem Radzieckim (2:1).

– „Zyga” dawał mi takie podania, jakby siedział w mojej głowie i znał wszystkie moje myśli – wspominał po latach Lubański w rozmowie z Pawłem Zarzecznym, przeprowadzonej dla tygodnika „Historia Polskiej Piłki Nożnej”.

Jeśli Lubański i Szołtysik byli uważani za „małżeństwo doskonałe”, to takiej okazji nie mogli przegapić twórcy programu… „Małżeństwo doskonałe”. Byli nimi dwaj wytrawni spece od telewizyjnej rozrywki, dodajmy rozrywki na najwyższym poziomie – Jacek Fedorowicz i Jerzy Gruza. Ten pierwszy był prezenterem, a drugi reżyserem.

Gwiazdy Górnika zostały zaproszone do drugiej edycji programu, który był emitowany w latach 1968-69. Uczestnicy brali udział w tak zwanym „Wieloboju małżeńskim”. Musieli odpowiadać na pytania promujące zgodność charakterów, znajomość życiorysów, cech szczególnych lub przyzwyczajeń itp. To wszystko było przeplatane występami piosenkarzy, aktorów i tancerzy, a okraszone humorem i subtelną satyrą na PRL-owską siermiężność. Subtelną, bo nad wszystkim czuwał cenzor.

Lubański i Szołtysik nie tylko wzięli udział w „Małżeństwie doskonałym”, ale podobnie jak na boisku okazali się bezkonkurencyjni. Fragmenty programu oraz wspomnienia Włodzimierza Lubańskiego opowiadającego o kulisach ich udziału w tej popularnej audycji można zobaczyć w załączonym materiale filmowym. Warto popatrzeć i uśmiechnąć się z rozrzewnieniem. Dziś już nie ma ani takich programów, ani takich piłkarzy.