To jeden z licznego grona piłkarzy, którzy sukcesów klubowych nie przełożyli na osiągnięcia reprezentacyjne. Z Legią dwukrotnie zdobył mistrzostwo Polski, a trzy razy krajowy puchar. W kadrze zadebiutował za czasów Jerzego Engela, ale w ciągu trzech lat uzbierał zaledwie pięć meczów. Po trzech latach przerwy przypomniał sobie o nim Paweł Janas. Wtedy Kiełbowicz zagrał w jednym spotkaniu o punkty (z Irlandią Północną w Warszawie w 2005 roku), ale i u tego selekcjonera został jedynie epizodystą. Po ponad dwóch latach przyszło kolejne zaproszenie. Tym razem od Leo Beenhakkera. I znowu bez efektu. Z Węgrami Kiełbowicz zagrał na lewej obronie, ale niczym się nie wyróżnił. To był jego ostatni występ w drużynie narodowej. W sumie trzech selekcjonerów, dziewięć meczów i poczucie reprezentacyjnego niespełnienia.