„Nie pomoże wam Drakula, kiedy Polak piłkę kula” – transparent o takiej treści powitał rumuńskich zawodników, którzy półtora miesiąca przed rozpoczęciem mundialu 2002 przyjechali do Bydgoszczy sprawdzić formę biało-czerwonych. Niestety, kibice trochę nieświadomie wywołali wilka (a właściwie wampira) z lasu (a konkretnie z trumny). Piłkarze Jerzego Engela przez 90 minut snuli się po boisku, jakby ktoś wyssał z nich całą krew, a piłka zamiast śmigać od nogi do nogi kulała się sennie i wolno jak na zwolnionym filmie. Tak, to był horror, choć jego zakończenie było łatwe do przewidzenia. Formę z meczu z Rumunią nasz zespół utrzymał do mistrzostw świata, z których wrócił na tarczy.

Przed i w trakcie spotkania z Rumunami biało-czerwonych prześladował pech. Podczas przedmeczowej rozgrzewki zgłoszony do podstawowego składu Jacek Bąk złamał palec u ręki i w ostatniej chwili musiał go zastąpić Tomasz Kłos. Obrońca Kaiserslautern według planu miał wejść na boisko dopiero po przerwie i z początku był trochę zły na decyzję trenera, bo do Bydgoszczy przyjechali wysłannicy Evertonu, którzy mieli mu się przyjrzeć przed ewentualnym transferem. Ucieszył się więc, że zagra od początku. Los jednak bywa przewrotny, bo ostatecznie przebywał na murawie krócej niż 45 minut. Najpierw popełnił fatalny błąd, po którym Polacy stracili pierwszą bramkę, a potem łokciem w głowę trafił go Ionel Ganea i zalany krwią musiał opuścić boisko. Do Evertonu ostatecznie nie trafił. Rok później podpisał kontrakt z FC Köln.