Połowa marca nawet w naszym klimacie jest zwykle porą jak najbardziej odpowiednią do rozgrywania meczów piłkarskich. Tymczasem w tym roku na południu Polski zima wyraźnie się przeciąga i w środę na Śląsku wciąż padał deszcz ze śniegiem. Jednak nawet w tych trudnych warunkach sprawdzian naszej reprezentacji z Finlandią należy ocenić pozytywnie, ponieważ i płyta boiska była w bardzo dobrym stanie, i widownia zapełniła się sympatycznie reagującymi kibicami.

To było dość chłodne, środowe popołudnie. Górnicy z pobliskich kopalń wyjeżdżający na powierzchnię po porannej zmianie, czym prędzej zmywali z siebie węglowy pył i co sił gnali na czerwony autobus odjeżdżający z przystanku naprzeciwko kopalnianej bramy. Wielu jeszcze z „taszą” roboczą, w której zazwyczaj nosili do roboty kanapki, przewieszoną przez ramie, zmierzali w stronę miejskiego stadionu. Punktualnie o godzinie 15.30 na murawę kameralnego, rybnickiego stadionu, zdolnego pomieścić wówczas około 20 tysięcy kibiców, wybiegali bowiem piłkarze reprezentacji Polski i Finlandii. Dokładnie 18 marca 1987 roku na stadionie miejskim w Rybniku odbył się mecz towarzyski pomiędzy tymi drużynami. Było to spotkanie inaugurujące międzypaństwowe mecze naszej kadry w sezonie 1987. Mecz miał oczywiście charakter spotkania towarzyskiego, niemniej w pamięci wielu rybniczan i sportowych redaktorów zapisał się na dobre. Dlaczego mecz reprezentacji rozegrany został akurat u nas, w Rybniku? Odpowiedź jest prosta. Urzędujący wówczas na miejskim stadionie przy Gliwickiej ROW był pierwszym klubem w Polsce, który dysponował podgrzewaną płytą boiska.

Oczywiście, należy wyrazić słowa uznania pod adresem Urbana, który otrzymawszy dokładne podanie od Tarasiewicza precyzyjnie strzelił obok wybiegającego Laukkanena, i pochwalić refleks Leśniaka (znowu po dośrodkowaniu Tarasiewicza, tym razem z wolnego), ale z drugiej strony w obu przypadkach fińscy obrońcy w pełni potwierdzili informacje, iż po raz pierwszy zobaczyli się w tym roku na lotnisku, przed odlotem do Polski. Zresztą dotyczy to większości zawodników gości, którzy wyszedłszy z hal na dobrze przygotowane boisko musieli ustępować wybrańcom trenera Łazarka szybkością, zgraniem.