Zainteresowanie meczem piłkarskim Czechosłowacja – Polska objęło nie tylko Warszawę, ale dosłownie całą Polskę. Już od wczesnych godzin rannych samochody i autobusy wyrzucały pod bramą stadionu Wojska Polskiego dziesiątki i setki osób, przybyłych nawet z najdalszych krańców kraju. Mimo że otwarcie stadionu zapowiedziano na godzinę 12-tą, już o godz. 10 tysiące widzów zaczęło lokować się dookoła boiska. Na dwie godziny przed rozpoczęciem zawodów stadion był wypełniony około 30 tysiącami osób, a w chwili rozpoczęcia meczu prawdopodobnie 40 tysięcy widzów z biciem serca przypatrywało się grze. Tysiące ludzi, którzy nie mogli się dostać na teren boiska z powodu braku biletów, obozowało w promieniu kilkuset metrów dokoła stadionu, a odważniejsi usadowili się na pobliskich ruinach, a nawet śmiałkowie okupowali komin byłej cegielni.

Czesi w czerwonych koszulkach, białych spodenkach i niebieskich sztucach. Polacy w białych koszulkach, niebieskich spodenkach i biało-czerwonych pończochach. Polaków prowadzi Parpan, Czechów – Bican. Drużyny ustawiają się szeregiem na środku boiska. (...) Orkiestra odegrała hymny radziecki, polski i CSR, po czym przez megafon przemawia inż. Kuchar Tadeusz w imieniu Naczelnej Rady Młodzieżowej GUKF, witając w serdecznych słowach gości na stadionie warszawskim. Inż. Kuchar podkreślił znaczenie i wartość zgodnego współżycia naszych dwu bratnich narodów, zwracając uwagę, że spotkanie niedzielne jest dla Polaków tym bardziej ważne, że po raz pierwszy na ziemi polskiej odbywa się mecz wchodzący w skład turnieju igrzysk bałkańsko-środkowoeuropejskich.

W 7. minucie gry Cebula zostaje sfaulowany i sędzia Łatyszew dyktuje rzut wolny, który egzekwuje Gajdzik. Piłkę otrzymuje Cieślik i bije dalekim strzałem w prawy róg bramki czeskiej. Interwencja bamkarza Reimanna jest spóźniona. Polska prowadzi 1:0. (...) W 14. minucie do piłki dochodzi Cieślik, ale strzela w słupek, piłka odbija się, wraca na boisko, przejmuje ją Gracz i z bliskiej odległości strzela, zdobywając drugą bramkę dla Polaków w 15. minucie gry. (...) W 38. minucie (drugiej połowy – przyp. red.) Gracz z Przecherką wyrabiają pozycję, przenosząc w rezultacie piłkę na lewą stronę, skąd Spodzieja głową strzela do bramki. W tym momencie Przecherka przytomnie zasłonił pole widzenia bramkarzowi czeskiemu i Polska prowadzi 3:1.

Zbliżają się ostatnie minuty gry. Goście tylko w polu prowadzą efektowne akcje, które jednak kończą się na naszej pomocy i obronie. Pozostaje dwie minuty do końca. Gracze czescy są jak gdyby zrezygnowani, zmęczeni i oto nagle – gwałtowny zryw Polaków. Piłkę dostaje Białas. Idzie ostro na przebój. Pozostaje sam na sam z bramkarzem, który jednak w ostatniej chwili długim rzutem pod nogi wybiera piłkę napastnikowi spod nóg. W 30 sekund później sędzia Łatyszew odgwizduje koniec meczu. W tej chwili olbrzymie tłumy widzów przerywają kordony milicji, rzucają się na boisko i wynoszą polskich graczy na rękach. Widzimy, jak płynie nad tłumami długonoga sylwetka Parpana, Janik jest niemal rozrywany na kawałki, klepany, obcałowywany. Chłopcy nasi widać, że są zmęczeni, lepią się od potu, ale wszyscy bez wyjątku… są uśmiechnięci.

Zgromadzona publiczność liczyła się z możliwością porażki naszych piłkarzy i typowano, że Czesi odniosą zdecydowane zwycięstwo. A jednak mimo tych złowieszczych przepowiedni reprezentacja Polski zdobyła się na maksimum wysiłku i odniosła bardzo wartościowe zwycięstwo, bijąc reprezentację Czechosłowacji 3:1. Jest to pierwszorzędny sukces, który niewątpliwie odbije się głośnym echem w całym świecie sportowym. Jest to pierwszy poważny sukces odradzającego się sportu polskiego. Dotychczas nie mieliśmy szczęścia w zawodach międzynarodowych.