To miał być finał inny niż wszystkie. Aby podnieść rangę rozgrywek, patronat nad nimi objął Prezydent RP, a decydujący mecz po sześcioletniej przerwie znowu odbył się w stolicy – na stadionie przy Łazienkowskiej. Sęk w tym, że piłkarze znów nie potraktowali rywalizacji zbyt poważnie. Drużyna warszawskiej Legii odpadła już w jednej ósmej, sensacyjnie przegrywając po dogrywce z drugoligową Stalą Rzeszów. Lech Poznań i GKS Katowice też szybko znalazły się na aucie. Ostatecznie do bitwy o puchar przystąpił czwarty w tabeli ekstraklasy Górnik Zabrze i trzeci zespół grupy zachodniej drugiej ligi – Miedź Legnica. Starcie Dawida z Goliatem, jak w opowieści biblijnej, wygrał ten, któremu nie dawano żadnych szans. Tym samym po raz czwarty w historii Puchar Polski zdobyła ekipa spoza najwyższego szczebla rozgrywek.
16
A. Wójcik
15
W. Górski
Piłkarze Miedzi Legnica przed finałowym meczem o Puchar Polski w sezonie 1991/1992. Od lewej: Grzegorz Kochanek, Dariusz Dziarmaga, Andrzej Cymbała, Tadeusz Gajdzis, Dariusz Baziuk, Piotr Przerywacz, Cezary Michalski, Marcin Ciliński, Jarosław Gierejkiewicz, Dariusz Płaczkiewicz, Daniel Dyluś.
Piłkarze Górnika Zabrze przed finałowym meczem o Puchar Polski w sezonie 1991/1992. Od prawej: Ryszard Kraus, Dariusz Koseła, Ryszard Staniek, Grzegorz Dziuk, Krzysztof Zagórski, Mieczysław Agafon, Henryk Bałuszyński, Marek Piotrowicz, Tomasz Wałdoch, Marek Bęben, Piotr Jegor.
Lepszego początku meczu piłkarze z Zabrza nie mogli sobie wymarzyć. Już w 9. minucie Piotr Jegor posłał piłkę do siatki strzałem z rzutu wolnego. Od lewej: Piotr Przerywacz, Andrzej Cymbała, Jarosław Gierejkiewicz, Dariusz Koseła, Dariusz Płaczkiewicz i Ryszard Kraus.
To po jego strzale pod koniec drugiej połowy ekipa z Legnicy doprowadziła do remisu i zapewniła sobie prawo dalszej walki w dogrywce. Mierzący zaledwie 160 cm wzrostu napastnik tą bramką przypomniał się działaczom Zagłębia Lubin, w barwach którego cztery lata wcześniej zadebiutował w ekstraklasie. Nie mogąc się przebić do pierwszego składu, przeniósł się właśnie do Miedzi, z którą bez powodzenia próbował awansować na najwyższy szczebel rozgrywek. Dzięki świetnym występom w Pucharze Polski 1991/92 wrócił do Lubina i stał się podstawowym zawodnikiem Miedziowych. W połowie lat 90. wyjechał do Niemiec, gdzie grał w niższych ligach, m.in. w SC Verl, VfR Mannheim i TSG Weinheim.
Mówiono o nim: polski Ronald Koeman. Nie tylko z racji fizycznego podobieństwa, ale też dlatego, że tak jak słynny Holender potrafił potężnie uderzyć piłkę z dystansu. Właśnie takim strzałem z wolnego zdobył prowadzenie dla Górnika w meczu z Miedzią. Potem jako pierwszy z zabrzan trafił do siatki w serii rzutów karnych. Niestety, to było za mało, aby sięgnąć po trofeum. Gdy grał na rodzimych boiskach, trochę brakowało mu szczęścia. Raz został wicemistrzem Polski, trzy razy kończył sezon na trzeciej pozycji. Puchar trzymał w ramionach tylko raz, gdy na krótko wyjechał do Izraela, aby bronić barw Hapoelu Hajfa. W reprezentacji rozegrał 20 meczów i zdobył 1 bramkę. Zmarł 17 marca 2020 roku. Miał wówczas zaledwie 51 lat.
► 38. finał Pucharu Polski
► 39. mecz w finale Pucharu Polski (w sezonie 1953/54 rozegrane zostały dwa mecze Gwardia II Warszawa – Wisła Kraków, pierwszy po dogrywce zakończył się remisem)
► Po raz czwarty Puchar Polski zdobyła drużyna, która w tym czasie (data meczu finałowego) reprezentowała drugi poziom ligowy – wówczas II ligę
► 11. finał PP zakończony dogrywką i 6. zakończony rzutami karnymi
► 146. mecz Górnika Zabrze w PP
► 12. finał PP z udziałem Górnika Zabrze (w sześciu triumfował)
► Tylko w pierwszym swoim finale PP Górnik Zabrze nie strzelił żadnej bramki (w przegranym 0:3 z Legią Warszawa w sezonie 1955/56)
► To był jubileuszowy, ale dopiero 10. mecz Miedzi Legnica na szczeblu centralnym PP i piękny sukces w jubileuszu
► 25. gol strzelony przez Górnika Zabrze w finałach PP
► Dopiero 10. mecz Miedzi Legnica w PP, ale już piąty z dogrywką i trzeci z rzutami karnymi
► Pierwszy mecz Górnika Zabrze z Miedzią Legnica w Pucharze Polski i od razu w finale
► Pierwszy finał PP Górnika Zabrze zakończony rzutami karnymi
► Pierwszy remis Górnika Zabrze w finałach PP
► W dwóch finałach PP z udziałem Górnika Zabrze była dogrywka
► Trzeci sezon, w którym Miedź Legnica zagrała na szczeblu centralnym PP (w poprzednich dwóch najwyżej w 1/32 finału sezon wcześniej)
► 11. mecz Górnika Zabrze w PP rozegrany na neutralnym gruncie – wszystkie w finałach PP (jeden finał w sezonie 1956/57 Górnik rozegrał na wyjeździe z Łódzkim KS, bowiem mecz odbył się na stadionie w Łodzi)