Kolejorz rozegrał bardzo dobrą pierwszą połowę. Niestety, zamiast wysoko prowadzić, dał się znowu zaskoczyć przy stałym fragmencie gry. W drugiej odsłonie Legia szybko objęła prowadzenie i potrafiła „zabić mecz”. Poznaniakom zabrakło spokoju i konsekwencji. Walczyli, ale nie potrafili sobie stworzyć sytuacji do wyrównania.

Wiele spadło ostatnio krytyki na barki Henninga Berga – Norwegowi oberwało się za styl Legii, za kiepskie wyniki, za wystawianie Marka Saganowskiego i domniemany konflikt z Orlando Sá. Tymczasem finał pokazał, że szkoleniowiec zdobywców Pucharu Polski wciąż wyróżnia się w ekstraklasie.

W przerwie Berg musiał do tego jeszcze zdecydowanie zareagować, by uspokoić grę zespołu niepotrafiącego sobie poradzić z wymiennością pozycji rywali, ich szybkością w ataku. I kibice na Stadionie Narodowym zobaczyli dwa oblicza Legii – ligową, czyli chaotyczną i nerwową, niepokazującą własnej przewagi nad innymi zespołami w kraju; oraz europejską, czyli górującą myśleniem, taktyką oraz spokojem przy piłce. Ta różnica, a może styl, w jakim zaledwie piętnaście minut przerwy wystarczyło na odmianę zespołu, powinno być bardziej istotnym wpisem do CV Henninga Berga niż samo trofeum. Dla niego to był pierwszy finał w szkoleniowej karierze, a już udowodnił, że takimi meczami potrafi zarządzać nawet w chwili oczywistego kryzysu jego zespołu. To cecha, która każe myśleć o Norwegu jako o osobie prowadzącej Legię jeszcze przez kilka lat i kilka kolejnych finałów.

Maciej Skorża może mieć podobny warsztat trenerski do Norwega, ale finał Pucharu Polski między Lechem Poznań a Legią Warszawa pokazał, że obaj trenerzy fundamentalnie różnią się w sposobie myślenia. (...) Henning Berg nie bał się wprowadzić już po 30 minutach Michała Żyry za Guilherme, który kompletnie nie realizował planu gry. Gra Legii poprawiła się, warszawianie kontrolowali mecz na tyle dobrze, że następnych zmian nie trzeba było robić – na boisku pojawił się Michał Masłowski za Ondreja Dudę, a pokiereszowanego Żyrę zastąpił Jakub Kosecki. Podobny piłkarz wszedł za podobnego. Lech Macieja Skorży mecz zaczął znakomicie. Zdobył bramkę, mógł następną, ale nagle coś się zacięło. Po wejściu Żyry Legia grała lepiej i uwidoczniły się błędy bramkarza Macieja Gostomskiego. Tymczasem Skorża nie zmienił planu gry, nie szukał innych rozwiązań, by jak najbardziej odciążyć skołowanego golkipera, próbować wzmocnić którąś z formacji. Wprowadził Darko Jevticia za Karola Linettego (zmiana jeden do jednego), Dariusza Formellę za Zaura Sadajewa (podobnie) i Muhammeda Keïtę za Szymona Pawłowskiego (także).