Takiego rozstrzygnięcia spodziewało się niewielu. Przed finałowym starciem na PGE Narodowym zdecydowanym faworytem  był Lech. Przede wszystkim dlatego, że zespół Nenada Bjelicy plasował się w czołówce zmagań ligowych i wciąż walczył o mistrzostwo Polski, podczas gdy Arka szykowała się właśnie do decydującej batalii o utrzymanie w elicie. Na dodatek miesiąc wcześniej na ławce zespołu z Trójmiasta Grzegorza Nicińskiego zastąpił Leszek Ojrzyński. Za ekipą z Poznania przemawiało również doświadczenie, bo 2 maja do stolicy przyjeżdżała już trzeci rok z rzędu (dwa poprzednie finały przegrała z Legią Warszawa). I choć w ciągu 90 minut to Kolejorz był bliżej wygranej, w dogrywce niespodziewanie dwa zabójcze ciosy zadali gdynianie, a kluczowe okazały się zmiany. Do siatki trafili bowiem rezerwowi Rafał Siemaszko i Luka Zarandia. I mimo kontaktowej bramki Łukasza Trałki, to żółto-niebiescy po 38 latach znów mogli cieszyć się z wywalczenia Pucharu Polski. W 1979 roku w Lublinie również sprawili wielką sensację, wygrywając 2:1 z faworyzowaną Wisłą Kraków. Teraz historia się powtórzyła.