Lech czekał na wylosowanie wielkiego rywala. W tej edycji PZP grali przecież: Real Madryt, FC Barcelona, Inter Mediolan czy Bayern Monachium. Zamiast tego trafili się Szkoci z niedocenianego zespołu FC Aberdeen. I to oni, a nie Real, Barcelona, Inter czy Bayern, sięgnęli po PZP w 1983 r. (…) Do Poznania Szkoci – pod wodzą mało wtedy znanego Alexa Fergusona – przyjechali po wymęczonym zwycięstwie nad albańskim Dinamo Tirana (1:0 i 0:0). Właściwie wszystkie sukcesy klubu z Aberdeen związane są z osobą trenera Fergusona i z tym okresem początku lat 80. Wcześniej i później FC Aberdeen zawsze pozostawał w cieniu Rangersów i Celtiku.

Przed meczem w obu obozach panowało skupienie. Gospodarze „postawieni do kąta” w Aberdeen, gdzie słupki i poprzeczki uratowały ich kilkakrotnie od wyższej porażki, obawiali się szybkich i zdecydowanych Szkotów, a szczególnie ich gry głową i szybkich kontrataków. Nieśmiało liczono więc w Poznaniu na szybkie uzyskanie bramki w pierwszych minutach spotkania, co zasadniczo zmieniłoby sytuację. Jednak siła zespołu poznańskiego została znacznie osłabiona już przed zawodami przez odsunięcie od gry Strugarka za żółtą kartkę w Szkocji i kontuzję Partyńskiego. Kupcewicz również nie był w pełni sił po przebytym urazie przywodziciela mięśnia czworogłowego.

Rewanż wywołał jednak w Poznaniu ogromne zainteresowanie. Choć bilety były drogie, a mecz rozpoczynał się w środę o godz. 14, przyszło 25 tys. widzów, a pod bramami stadionu rozgrywały się dantejskie sceny. Nie wszyscy bowiem mieli kupione bilety i chcieli wtargnąć do środka bez nich. „Bohaterem meczu był doskonały bramkarz Leighton, czego o naszym młodym Pleśnierowiczu jeszcze powiedzieć nie można” – napisały gazety po porażce 0:1. Nie upilnowany Douglas Bell z bliska wbił gola strzałem głową. Marzenia o meczach z Realem, Barceloną, Interem czy Bayernem prysły.

Liczono na mocne uderzenie gospodarzy od pierwszej minuty, ale praktycznie nic takiego się nie wydarzyło. Dobre chęci oraz wola walki to za mało, by myśleć o awansie do ćwierćfinału rozgrywek Pucharu Zdobywców Pucharów. (…) Kiedy (…) Szkoci zdobyli gola, sprawa awansu została definitywnie przesądzona. Widzowie gremialnie zaczęli opuszczać trybuny, zaś wszyscy – włącznie z piłkarzami obydwu drużyn – spoglądali coraz częściej na zegar. Bardziej spieszyło się gościom, którzy godzinę po meczu odlecieli do domu.