Oficjalna ekipa Glasgow Rangers, licząca blisko 50 osób, przyleciała do Balic we wtorek w południe. W jej skład wchodzili piłkarze, trenerzy, działacze, przedstawiciele sponsora – browaru McEwan’s Lager – oraz kucharz. Co ciekawe, Szkoci przywieźli ze sobą wodę do picia i przyrządzania posiłków. Wszak smak herbaty zależy w dużej mierze od wody, która poza Wyspą ma właściwości nie sprzyjające parzeniu. Pragnąc uniknąć zbyt dużego zainteresowania ze strony swoich kibiców, goście zamiast w hotelu „Warszawa” zamieszkali w motelu „Leśnym”. Jak sugeruje prawidłowo nazwa, położonym w lesie nieopodal drogi Gliwice – Pyskowice. Jest to rzeczywiście dość ustronne miejsce jak na śląską aglomerację przemysłową. Dzień i noc dostępu do ekipy strzegli milicjanci oraz przejęta niezwykle rolą obsługa i kierownictwo motelu.

Rainer Kuchta, który 18 lat temu zaznał smaku zwycięstwa w Glasgow, miał swoją teorię na temat niedawnego meczu na Ibrox Park. Uważa mianowicie, że jedyny gol zdobyty w Szkocji przez mistrza Polski był w większej mierze zasługą przewrotnej taktyki Rangersów niż faktycznych umiejętności Górnika. Otóż wynik 3:1, stawiający do końca pod znakiem zapytania awans Szkotów, miał przyciągnąć na stadion w Glasgow tłumy kibiców, którzy na wielkim monitorze z napięciem powinni oglądać bezpośredni przekaz z Zabrza.

Czy Górnik zawiódł? Zawiódł w końcowym wymiarze, który oznaczał sukces mistrza Szkocji, ale trudno mieć do niego większe pretensje. Grał w obydwu drugich odsłonach – w Glasgow i Zabrzu – niemal pełnią swoich możliwości. Było to jednak za mało, by przeszkodzić Szkotom w realizowaniu ich ambitnych i trochę, w interpretacji Sounessa, buńczucznych planów. W przyszłym roku w każdym razie trzeba będzie bacznie śledzić akcje tych, którzy wysadzili górników z przodka europejskiej piłki. Przy okazji pochwalić trzeba szkockich fanów, którzy na trybunach zachowywali się prawdziwie po dżentelmeńsku, choć – jak nas doszły słuchy – dyrekcja „Silesii” w błyskawicznym remanencie stara się ustalić wysokość strat, które wyrządzili w reprezentacyjnym hotelu. Sporo przybyszów z Glasgow nadawało się raczej na gości Izby Wytrzeźwień niż mieszkańców komfortowego przybytku.