Wieczorem, gdy zgasły reflektory na stadionach, a wraz z nimi piłkarskie emocje, telewizja wyświetliła film „Stracone złudzenia”. Ponadplanowy niejako odcinek „Straconych złudzeń” mieliśmy okazję oglądać kilka godzin wcześniej. Przecież właśnie ten tytuł pasuje jak ulał do transmisji meczu Górnika z Francuzami... I znów – jak w dniach wielkich pucharowych pojedynków naszych drużyn z Manchesterem, Romą, Feyenoordem – opustoszały ulice, a w restauracjach i kawiarniach więcej było kelnerek i kelnerów niż konsumentów. Mimo dokuczliwego deszczu – 70 tysięcy widzów na Stadionie Śląskim! Przy telewizorach – miliony! (...) Ostatni gwizdek, koniec marzeń. Przywykliśmy już, że telewizja przedłuża transmisje ze Stadionu Śląskiego, że pokazuje szalejące z radości tłumy i rozradowane twarze zabrzańskich piłkarzy. Tym razem obraz szybko zniknął z naszych mieszkań. Wiwatowali Francuzi, a górnicy ze zwieszonymi głowami schodzili do szatni...

W środę od rana padał w Katowicach deszcz. Padał on również przez cały czas spotkania na śląskim gigancie. Nasiąknięte wodą boisko dało piłkarzom Marsylii okazję do wykazania bardzo wysokiego stopnia opanowania umiejętności technicznych, które właśnie w tak trudnych warunkach mogą się ujawnić. Ponadto zespół gości wcale nie uląkł się presji świetnego dopingu śląskiej publiczności.

Kiedy w parę chwil po zakończeniu meczu wszedłem do szatni Olympique – huk otwieranych butelek szampana zagłuszał nawet chóralny śpiew „Allez OM!” – inicjowany przez grupę działaczy i kibiców marsylczyków. W ten to oryginalny sposób – wprost szalejący ze szczęścia piłkarze mistrza Francji fetowali swój awans. Skorzystałem i ja na tym zwyczaju, gdyż zanim trener Olympique Lucien Leduc wypowiedział swoją opinię o meczu – musiałem przyjąć szampański poczęstunek.