„Tyle, ile on biegał przez pierwszą połowę, u mnie nie wykonał przez cały sezon” – rzekł Adam Musiał. „Pokażcie mi w Polsce skrzydłowego czy innego napastnika, który gra w obronie wślizgami” – oświadczył Grzegorz Lato. Te dwie opinie dotyczą Tomasza Dziubińskiego. Były piłkarz Wisły przyjechał do Katowic jako gracz Club Brugge KV. Udowodnił, że Belgowie nie zrobili błędu, płacąc za niego okrągły milion dolarów, a Włodzimierz Lubański mógł także zadzierać nosa, bo to głównie on przyczynił się do transferu Dziubińskiego. Eks-wiślak zagrał w pierwszej połowie wręcz koncertowo. Był wszędzie, pod własną i obcą bramką.

Nie mógł to być pojedynek dwóch równorzędnych rywali z tego prostego powodu, że podopieczni Alojzego Łyski wyszli na boisko spięci, zdenerwowani, przekonani o piłkarskiej wyższości przeciwników. Natomiast chłopcy Hugo Broosa, jak na profesjonałów przystało, od pierwszych minut wzięli się za wykonywanie roboty, którą trener wyznaczył w szatni. Efekty? Na dziesięć podań w wykonaniu zawodników GKS dziewięć było niecelnych, a akcje rwały się zanim jeszcze zapachniało sytuacją podbramkową.

Obawy trenera Łyski o postawę naszej defensywy nie były bezpodstawne. Belgowie, mądrze kierowani przez znającego doskonale rzemiosło futbolowe Van der Elsta, nie mieli kłopotów ze znalezieniem luki w obronie. Większe zaufanie mogli wzbudzać pomocnicy (jak wół harował Grzesik) i napastnicy, ale większego pożytku z ich biegania po całym boisku nie było.

Był to bodaj pierwszy mecz pucharowy w naszym kraju, gdy zwolennicy drużyny przyjezdnej znaleźli wsparcie w gospodarzach. Nie od dziś wiadomo, jak „kochają się” kibice Katowic i Wisły. I oto nadarzyła się okazja, by sobie wzajemnie dokuczyć. Po kwadransie gry nagle pojawiła się barwna grupa w klubowych szalikach Wisły, która zaczęła dopingować piłkarzy z Belgii. Te okrzyki obudziły kibiców z Brugii. Ci, niejako w podzięce, nie krzyczeli nic innego tylko” „Dziubi! Dziubi!”. Tego było za wiele dla tych z Katowic. Usłyszeliśmy więc znane już „gorole, gorole” i w odpowiedzi „hanysy, hanysy”. To zupełnie zaskoczyło… Belgów. Nie spodziewali się, widać, takich sojuszników. Z pewnością wyjadą od nas z przekonaniem, że Polska to naprawdę dziwny kraj.