Bolesny powrót do europejskiej elity. Reprezentacja Polski do lat 17 po równo dekadzie znów zagrała w mistrzostwach Starego Kontynentu. Jej poprzedni występ – w 2012 roku pod wodzą Marcina Dorny – zakończył się sporym sukcesem, ponieważ biało-czerwoni udział w turnieju w Słowenii zakończyli w półfinale. Od tego czasu zmienił się jednak format rozrywek (zwiększono liczbę uczestników z 8 do 16 zespołów), dlatego powtórzenie tego rezultatu byłoby dużą niespodzianką. Mimo, że zespół prowadzony przez Dariusza Gęsiora do faworytów nie należał, nasi młodzi piłkarze z pewnością nie spodziewali się aż tak dotkliwej lekcji, jaką dostali na inaugurację zmagań w Izraelu od Francuzów. Jedyne co im pozostało po pięciobramkowej porażce, to postarać odbudować się psychicznie, żeby z czystą głową podejść do kolejnego spotkania z równie wymagającą reprezentacją Holandii.

RÓŻNICA KLAS

Różnicę poziomów na stadionie w Ramat Gan było widać nie tylko w porównaniu obu zespołów, ale również patrząc na umiejętności indywidualne poszczególnych piłkarzy. Na tle Trójkolorowych stosunkowo korzystnie wypadł Drachal. Zawodnik Escoli Varsovii pojawił się na boisku po przerwie, nie brakowało mu ambicji i zaangażowania. I co najważniejsze, to on uratował honor biało-czerwonych, wykorzystując fatalny błąd bramkarza rywali. Doué z kolei „ustawił” mecz już w pierwszym kwadransie. Ofensywny pomocnik Stade Rennais pokazał, że mimo młodego wieku miał dobrze ułożoną nogę i pokonał Antoniego Mikułkę strzałami z rzutów karnego i wolnego.