Jeszcze nie zdołaliśmy rozejrzeć się dokładnie, jakie funkcje wyznaczyli trenerzy poszczególnym zawodnikom, kiedy Drzewiecki idealnie rzucił piłkę z autu Riedigerowi, ten błyskawicznie dośrodkował (zrobił to Ralf Sträßer – przyp. red.), a Netz popisał się bezbłędnym wolejem, otwierając konto bramkowe swojej drużyny. W 19. minucie prawy obrońca Noack wykonał kolejną wrzutkę, a wobec biernej postawy Bolesty i Jakubczyka bezlitosny okazał się najlepszy obecnie zawodnik Dynama Pelka i na tablicy pojawiło się 2:0. Uskrzydleni prowadzeneiem podopieczni trenera Jürgena Bogsa poszli za ciosem i w 27. minucie zdobyli trzeciego gola. Autorem trafienia był reprezentacyjny skrzydłowy Riediger, który poradził sobie ze stoperami Ruchu, minął Bolestę, finalizując popis bramką.

Po przerwie inicjatywa nadal należała do piłkarzy Dynama, choć przewaga gospodarzy nie była już tak wyraźna. Zadowoleni z wyniku berlińczycy zwolnili nieco tempo gry, ich akcje stały się wolniejsze i nie miały już tej dynamiki. Chorzowianie kontratakowali coraz częściej i coraz groźniej. Kolejny jednak błąd defensywy Ruchu, a zwłaszcza niezdecydowanie Malchera, wykorzystał Pelka, strzelając czwartego gola. Dopiero w 87. minucie wprowadzony w drugiej połowie za Małnowicza Wyciślik wykorzystał moment nieuwagi obrońców Dynama i uzyskał dla swej drużyny honorowego gola.

Konferencje prasowe w domu klubowym Dynama Berlin przy Friedrich-Ludwig-Jahn Sportstadion odbywają się przy kawie, piwie i… koniaku. Gdyby trwały dłużej, można by pożartować i szybko zapomnieć o każdym meczu, a już szczególnie o takim, jaki z mistrzem NRD rozegrał nasz Ruch Chorzów. Wszystko odbyło się zgodnie z przewidywaniami i raczej nie pozostawia złudzeń na awans. To smutne, ale niestety – prawdziwe. Prawda jednak też może mieć w sobie elementy humorystyczne. Na pytanie: „Jak Ruch spisał się w Berlinie?” trener Leszek Jezierski odpowiedział z rozbrajającą szczerością: „Był to najlepszy mecz mojej drużyny w tegorocznej rundzie jesiennej”. Czy trener przesadził? Myślę, że nie, ale spowodował, że jeszcze długo po konferencji koledzy z „Deutsches Sportecho” i „Die Neue Fussballwoche” pytali z niedowierzaniem i jednocześnie jakby z przekąsem: „Czy to na pewno jest mistrz Polski?”. Odpowiedź mogła być tylko jedna, usprawiedliwień zaś nie było w ogóle.