Dzisiaj z perspektywy czasu cieszę się najbardziej z tego, że awans wywalczyłyśmy na boisku. Te wszystkie doświadczenia, presja, która na nas ciążyła, trudne sytuacje – chociażby to, że z piekła, które trwało kilka miesięcy, trafiłyśmy do nieba wraz z prezentem gwiazdkowym – to trochę wyglądało jak amerykański sen. Opowiadało się ludziom, że będzie dobrze, że teraz pocierpimy, pozbieramy doświadczenia, ale musimy wytrwać – warto będzie to zrobić, bo na końcu na pewno czeka nas nagroda. Wszystkie rzeczy, które nie funkcjonują, nawet w małych aspektach powinnyśmy poprawiać, wierząc w to, że cel jest zawsze przed nami. Rzeczywiście te wszystkie rzeczy w pewien sposób na samym końcu zaowocowały. To jest najlepsza puenta tej „bajki”. Dla niektórych zawodniczek, ludzi z mojego sztabu i dla mnie też jako trener, jest to pierwsza naprawdę wymagająca wielu poświęceń podróż życiowa.

Tak się złożyło, że ten mecz był rozgrywany w dniu moich urodzin. To coś pięknego, najlepszy prezent na świecie, że mogę być tu z tą niesamowitą drużyną, wygrać mecz i cieszyć się z tego, że awansowałyśmy na mistrzostwa Europy. To sukces całej drużyny, łącznie ze sztabem, który wykonuje olbrzymią pracę, abyśmy były przygotowane na mecze. Bardzo mocno wspierali nas również kibice, którzy byli obecni dziś na stadionie. Moim marzeniem i celem zawsze był awans na duży turniej z reprezentacją Polski. Gra z orzełkiem na piersi to największe wyróżnienie i duma. Tak, to najszczęśliwszy dzień mojej kariery.