13
T. Krystyniak
15
M. Nowacki
Ta drużyna po raz pierwszy w historii zdobyła Puchar Polski dla Arki Gdynia. W pierwszym rzędzie m in.: Andrzej Bikiewicz (pierwszy od lewej), Bogusław Kaczmarek (drugi od lewej), Franciszek Bochentyn (trzeci od lewej), Jacek Pietrzykowski (czwarty od lewej), Andrzej Dybicz (szósty od lewej), Włodzimierz Żemojtel (ósmy od lewej) i Tadeusz Krystyniak (dziewiąty od lewej). W dolnym rzędzie od lewej: Wiesław Kwiatkowski, Zbigniew Bieliński, Janusz Kupcewicz, Adam Musiał i Marian Nowacki.
Obu panów więcej łączy niż dzieli. Nie tylko to, że w finałowym meczu Pucharu Polski Anno Domini 1979 strzelili gole. Obaj byli także uważani za największe gwiazdy swoich zespołów. A w tym lubelskim starciu wyróżnili się również liczbą oddanych strzałów na bramkę. Kupcewicz tradycyjnie rządził i dzielił w środku pola, często uderzając z dystansu. Jego atutem były także znakomicie wykonywane rzuty wolne, o czym bramkarz Wisły przekonał się w 49. minucie. Kmiecik był typowym „łowcą bramek” i królem pola karnego. Ruchliwy, szybki, często zmieniający pozycję. Koszmar wielu obrońców, nie tylko na krajowych boiskach. Zarówno Kupcewicz jak i Kmiecik mogą się także pochwalić medalami mistrzostw świata. Kmiecik przywiózł krążek z RFN (1974), Kupcewicz osiem lat później z Hiszpanii.
To był największy sukces w trenerskiej karierze Czesława Boguszewicza (z prawej). Zaledwie 29-letni szkoleniowiec doprowadził Arkę do triumfu w krajowym pucharze. Tuż po zakończeniu finałowego meczu z Wisłą Kraków szczęśliwy Boguszewicz udzielił wywiadu reporterowi TVP Markowi Kańskiemu.
Tak, tak ten pan pierwszy z lewej strony to Orest Lenczyk. Wówczas 36-letni szkoleniowiec Wisły Kraków, z którą rok wcześniej zdobył mistrzostwo Polski. W środku drugi trener Wiesław Lendzion, który jako piłkarz „Białej Gwiazdy” zdobył z nią Puchar Polski w 1967 roku. Obu panów „przepytuje” znany dziennikarz TVP Wojciech Zieliński.
Lublin po raz pierwszy gościł finalistów piłkarskiego Pucharu Polski. Jednym z charakterystycznych elementów stadionu Motoru był boiskowy zegar.
► 26. mecz w finale PP (w sezonie 1953/54 rozegrane zostały dwa mecze Gwardia II Warszawa – Wisła Kraków, pierwszy po dogrywce zakończył się remisem)
► Piąty finałowy mecz Wisły rozegrany na neutralnym gruncie (w sezonie 1953/54 dwa mecze na Stadionie Wojska Polskiego w Warszawie i na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu przeciwko Gwardii II Warszawa)
► Szósty mecz Wisły w finale PP (w sezonie 1953/54 Wisła grała w finale z Gwardią II Warszawa i po pierwszym remisie z dogrywką porażka w powtórce 1:3)
► 72. mecz Wisły w PP
► Jubileuszowy, 25. finał Pucharu Polski
► Jubileuszowy, 40. mecz Arki w PP, zakończony pierwszym w historii triumfem gdynian w tych rozgrywkach
► Jubileuszowa, 20. wygrana Arki w PP
► Pierwszy mecz tych drużyn w historii PP i od razu w finale
► Pierwszy finał Arki w Pucharze Polski (wcześniej gdynianie awansowali najdalej do ¼ finału)
► Pierwszy mecz Arki w PP na neutralnym boisku
► Piąty finał PP z udziałem Wisły Kraków i trzeci raz bez triumfu
► Ósmy mecz Wisły w PP na neutralnym boisku i ósma strzelona bramka
► Piąta wygrana Arki w PP wynikiem 2:1