Rodzajów tańca mamy bez liku. Ot, wymieńmy pierwsze z brzegu – breakdance, fokstrot, rumba, salsa, tango czy też quickstep. Któż o nich nie słyszał. Od finału Ligi Mistrzów w 2005 roku do tego grona dołączył… „Dudek dance”. Bramkarz Liverpoolu i reprezentacji Polski dał w serii rzutów karnych taki popis tańca w bramce, że przeszedł nim do historii The Reds i Ligi Mistrzów. Ale metoda „czarowania” w ten sposób przeciwników z Milanu zdała egzamin. Jednej jedenastki nie wykorzystał Serginho, a kolejne dwie – Andrei Pirlo i Andrija Szewczenki – Jerzy Dudek obronił. I tak stał się cud. Liverpool, który przegrywał do przerwy już 0:3, dokonał niemożliwego. Odrobił straty w 2. połowie i zwyciężył w serii rzutów karnych. Ten magiczny wieczór w Stambule fani The Reds pamiętają po dziś dzień, a „Dudi” stał się ich bohaterem – podobnie jak inny bramkarz, Bruce Grobbelaar, który w finale Pucharu Europy w 1984 roku „wytańczył” Liverpoolowi zwycięstwo w serii jedenastek w meczu z AS Roma.

►UWAGA! Spotkanie Inter Mediolan – AC Milan zostało przerwane po zamieszkach na trybunach. Rossoneri prowadzili wówczas 1:0. Wynik meczu został potem zweryfikowany na walkower 3:0 na korzyść Milanu.

Myślisz – finał Ligi Mistrzów 2005, widzisz – Jerzego Dudka. To, co wyprawiał tego wieczora polski bramkarz przeszło do historii Champions League. „Dudi” tańcem na linii bramkowej w serii rzutów karnych, „zaczarował” aż trzech graczy Milanu. W tym jedną z największych gwiazd – Andrija Szewczenkę. Polak dał się Ukraińcowi we znaki jeszcze podczas regulaminowego czasu gry oraz w dogrywce. Na początku 2. połowy Dudek obronił mocny strzał z wolnego „Szewy”, a w końcówce dogrywki tylko w sobie wiadomy sposób zatrzymał jego uderzenie oraz dobitkę z bliskiej odległości. Przed decydującą jedenastką ukraiński napastnik wiedział, że nie może się pomylić. Na jego barkach spoczywała ogromna odpowiedzialność. Szewczenko wziął krótki rozbieg i... po raz kolejny przegrał starcie z „tańczącym” w bramce „Dudim”. Nasz golkiper został tym samym czwartym Polakiem w historii, po Zbigniewie Bońku, Józefie Młynarczyku i Sławomirze Wojciechowskim (w sezonie 2000/01 był zgłoszony przez Bayern Monachium do rozgrywek Ligi Mistrzów, ale nie zagrał ani minuty), który wywalczył Puchar Europy.