Szkoci przedstawiali Legię jako 4-krotnego mistrza Polski i 9-krotnego zdobywcę krajowego pucharu. W naszym klubie działało wówczas jeszcze 21 sekcji, które zrzeszały 3800 zawodników. W latach 1924-88 legioniści zdobyli na igrzyskach 69 medali – 11 złotych, 19 srebrnych i 39 brązowych. Z największych zawodników Legii wymieniono Kazimierza Deynę i Jacka Gmocha. Wymieniono także zawodników, którzy opuścili klub – Dariusza Wdowczyka, Dariusza Dziekanowskiego i Zbigniewa Kaczmarka. Osoba ze sztabu szkoleniowego Aberdeen, Drew Jarvie przed meczem obserwowała Romana Koseckiego, którego w programie meczowym nazwano Georgem Bestem polskiej piłki nożnej. „Z dwóch powodów – jego wyglądu – długich, ciemnych włosów i jego stylu gry – uwielbia dryblować” – czytamy w programie. Już wtedy zainteresowanie „Kosą” wyrażały zachodnie kluby, w tym także kilka angielskich, które były pod wrażeniem jego występu na Wembley.

Jestem zwyczajnie rozczarowany tym, co zaprezentowali moi piłkarze. Nie tracę jednak nadziei, że uda nam się wywalczyć awans do ćwierćfinału w rewanżu na stadionie Legii. Goście nastawili się na wywiezienie bezbramkowego remisu z Pittodrie. Cel zrealizowali, gdyż mieli bardzo dobrze zorganizowaną grę we wszystkich formacjach i świetnego bramkarza. W dyspozycji z tego meczu Szczęsny powinien znaleźć miejsce w każdej drużynie na Wyspach, a nie wykluczam, że i na Kontynencie.

Podczas losowania w Zurychu Wojskowi trafili na zdobywcę Pucharu Szkocji – FC Aberdeen. „Żarty się skończyły, zaczęły się schody” – komentowała wyniki losowania sportowa prasa. „Wielu kibiców nie dawało Legii większych szans na pokonanie teoretycznie mocniejszego i bardziej utytułowanego przeciwnika z Wysp. Nie inaczej zareagowali sami piłkarze: „My z tego Aberdeen nie wyjedziemy przez tydzień. Jak oni nas wkręcą w murawę, to właśnie tydzień będziemy się z tego boiska wykręcać” – mówił po obejrzeniu na wideo meczu Aberdeen – Glasgow Rangers obrońca Legii Arkadiusz Gmur. Przed meczem ze Szkotami piłkarze Legii pojechali na zgrupowanie do Wyszkowa. O biedzie ówczesnej Legii niech świadczy fakt, że po to by piłkarze mogli oglądać taśmy z meczami przeciwnika, na głowie musiał stawać kierownik drużyny Bogusław Łobacz. Kolorowy telewizor i magnetowid pożyczał od swojego kolegi, a następnie przywoził je swoim maluchem na zgrupowanie. Kiedy piłkarze przygotowywali się do meczu z Aberdeen w Wyszkowie wśród kibiców w Warszawie mówiono, że tylko cud może uratować legionistów od porażki. Ale czy tylko cud? Może wystarczyłaby twarda ręka trenera i odpowiednia motywacja by ten cud nastąpił? „Ja im nie musiałem wiele tłumaczyć. Zespół składał się z piłkarzy na tyle doświadczonych, że sami wyczuli nadarzającą się okazję” – wyjaśniał metamorfozę drużyny Stachurski (Władysław – przyp. red.). „Zdawali sobie sprawę, że dla wielu z nich pokazanie się w Europie będzie ostatnią szansą na podpisanie kontraktu z zachodnim klubem' – mówił trener” – czytamy na historycznych stronach „Naszej Legii”.