Ryszard Tarasiewicz

Bohater filmu „Piłkarski poker” sędzia Jan Laguna (w tej roli Janusz Gajos) jeszcze jako piłkarz złamał poprzeczkę w meczu ze Związkiem Radzieckim. To była oczywiście fikcja. Fikcją nie było już to, co wydarzyło się 11 października 1989 roku w Chorzowie. W spotkaniu z Anglią (0:0) w eliminacjach MŚ 1990 Ryszard Tarasiewicz – słynący z uderzenia zwanego „spadającym liściem” – obił poprzeczkę bramki strzeżonej przez Petera Shiltona. Gdyby piłka poleciała kilka centymetrów niżej, „Taraś” przeszedłby do historii jako ten, który – tak jak Jan Domarski w 1973 – zamknął drogę na mundial Dumnym Synom Albionu. Gol jednak nie padł, poprzeczka się nie złamała, na mundial pojechała Anglia, a Polacy zostali w domu. Tarasiewicz miał czego żałować, bo mógł to być jego drugi turniej rangi mistrzostw świata w reprezentacyjnej karierze.

DEBIUT

Wychowanek wrocławskiego Śląska trafił do kadry w 1984 roku. Był 29 sierpnia. Tego dnia biało-czerwoni zmierzyli się w towarzyskim spotkaniu z Norwegią (1:1), które rozegrano na Marienlyst Stadion w miejscowości Drammen. „Taraś” wybiegł na boisko w podstawowym składzie i grał do 73. minuty. Debiutancki występ uświetnił golem. Obok wrocławianina w kadrze po raz pierwszy wystąpił też Jan Karaś z Legii Warszawa. Ponadto na murawie pojawili się m.in. Jacek Kazimierski, Krzysztof Pawlak i Krzysztof Warzycha. Co ciekawe, Tarasiewicz mógł zadebiutować w drużynie narodowej nieco wcześniej, bo już na początku roku. Selekcjoner Antoni Piechniczek powołał go na rozgrywany w Indiach turniej o Puchar Nehru. Jednak zgody na jego wyjazd nie wyraziły władze Śląska.

OSTATNI MECZ

Tarasiewicz występował w reprezentacji Polski przez blisko 7 lat. Przez ten czas rozegrał 58 meczów, w których zdobył 9 bramek. Najważniejszym rozdziałem w jego reprezentacyjnej karierze były mistrzostwa świata w Meksyku w 1986 roku. Jedyny występ na tym turnieju zaliczył w konfrontacji z Brazylią (0:4), po którym biało-czerwoni wracali do domu. „Taraś” przebywał na murawie do 90. minuty i miał udział przy jednym ze straconych przez Polskę goli (sprokurował rzut karny, po którym canarinhos wyszli na prowadzenie).

Na następny turniej rangi mistrzowskiej nie dane mu było pojechać. Biało-czerwoni przegrywali kolejne eliminacje – czy to MŚ, czy ME. Kres reprezentacyjnej przygody pomocnika grającego wówczas we francuskim AS Nancy przyszedł 16 października 1991 roku. Miał on miejsce w meczu z Irlandią (3:3) w kwalifikacjach do Euro 1992, rozegranym na stadionie Lecha w Poznaniu. W ekipie biało-czerwonych wystąpili m.in. Józef Wandzik, Piotr Czachowski i Jan Urban.

PO KARIERZE

„Taraś” skończył grać w piłkę w wieku 35 lat. Był 1997 rok, a jego ostatnim klubem w karierze był norweski FK Sarpsborg. Po zawieszeniu butów na kołku rozpoczął pracę w roli szkoleniowca. Do Polski wrócił 7 lat później, aby objąć ukochany przez niego Śląsk Wrocław. Pod wodzą debiutującego trenera wrocławianie awansowali do II ligi (tak wówczas nazywała się dzisiejsza I liga). W kolejnym sezonie po konflikcie z ówczesnym prezesem odszedł ze Śląska i w 2006 roku objął Jagiellonię Białystok. Do Wrocławia wrócił dość szybko, bo zaledwie po roku. Także i tym razem zaliczył awans. Drugie miejsce na koniec sezonu oznaczało promocję do ekstraklasy.

Tarasiewicz został pierwszym szkoleniowcem wrocławian, który zaliczył z tym zespołem dwa awanse. Już pierwszy sezon w elicie zaowocował wywalczeniem Pucharu Ekstraklasy. Ze stolicą Dolnego Śląska „Taraś” rozstał się w 2010 roku. W kolejnych latach pracował m.in. w ŁKS-ie Łódź, Zawiszy Bydgoszcz, Miedzi Legnica i GKS-ie Tychy. Z tym ostatnim klubem pożegnał się w marcu 2020 roku. Choć od tego momentu minęło już sporo czasu, jednego można być pewnym – ambitny trener nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.

SUKCESY

► Uczestnik mistrzostw świata w Meksyku (1986)
► Puchar Polski ze Śląskiem Wrocław jako piłkarz (1987) i Zawiszą Bydgoszcz jako trener (2014)
► Superpuchar Polski ze Śląskiem Wrocław jako piłkarz (1987)
► Puchar Ekstraklasy ze Śląskiem Wrocław jako trener (2009)
► Awans do II ligi (obecna I liga) ze Śląskiem Wrocław jako trener (2005)
► Awans do ekstraklasy ze Śląskiem Wrocław (2008) i Zawiszą Bydgoszcz (2013) jako trener