Na młodego obrońcę o słusznej posturze i długich kręconych włosach występującego w Widzewie Łódź zwrócił uwagę Kazimierz Górski. Trener Tysiąclecia postanowił sprawdzić utalentowanego zawodnika w drużynie narodowej. Okazję do debiutu Janas otrzymał w towarzyskim spotkaniu z Argentyną (1:2), które rozegrano 24 marca 1976 roku na Stadionie Śląskim w Chorzowie. „Janosik” wszedł na boisko na ostatni kwadrans. W tym meczu zadebiutował też klubowy kolega Janasa – Zbigniew Boniek. Na murawie pojawili się jeszcze m.in. Kazimierz Kmiecik, Henryk Wawrowski, Jan Benigier i Stanisław Burzyński.

W ekipie na igrzyska w Montrealu zabrakło dla niego miejsca. Etatowym kadrowiczem stał się od połowy 1977 roku. Po przenosinach do Legii Warszawa w przerwie zimowej sezonu 1977/78 zyskał miano jednego z najlepszych defensorów w kraju. W reprezentacji kolejne szanse pokazania się dostawał od Ryszarda Kuleszy i Antoniego Piechniczka. Ten ostatni zabrał go na mistrzostwa świata w Hiszpanii, podczas których wystąpił we wszystkich 7 meczach przez 90 minut. Po mundialu odszedł do AJ Auxerre. Od tego czasu w drużynie narodowej nie wiodło mu się już tak dobrze. Rozegrał w niej raptem 6 spotkań. Reprezentacyjną karierę zakończył towarzyskim starciem ze Szwajcarią (1:1), które odbyło się 27 marca 1984 roku na stadionie Hardturm w Zurychu. Janas wszedł na boisko tuż po przerwie. Był to jego 53. mecz w koszulce z orzełkiem (jego dorobek bramkowy to 1 gol). W biało-czerwonych barwach wystąpili m.in. Krzysztof Warzycha, Jan Jałocha, Włodzimierz Ciołek i Mirosław Okoński.

„Janosik” zawiesił buty na kołku w 1988 roku – jako zawodnik Legii, do której wrócił z Francji. W tymże klubie rozpoczęła się jego trenerska kariera – najpierw w roli asystenta. W kolejnych latach taką samą funkcję sprawował w reprezentacji Polski do lat 21 oraz kadrze olimpijskiej. Po powrocie do Legii z początku pomagał Januszowi Wójcikowi, a po jego odejściu samodzielnie poprowadził Wojskowych. Janas sięgnął z klubem z Warszawy po mistrzostwo i awansował do Ligi Mistrzów. Z Legią rozstał się na dobre w 1996 roku, aby objąć fotel selekcjonera kadry do lat 21. Po zakończeniu współpracy z młodzieżówką w 1999 roku osiadł we Wronkach. W Amice pracował jako menedżer i wiceprezes ds. sportowych, a potem jako trener. Pod koniec 2002 roku został mianowany selekcjonerem reprezentacji Polski. Na Euro 2004 nie zdołał awansować, ale na MŚ 2006 już tak. Przygoda z kadrą zakończyła się po nieudanym niemieckim mundialu.

Janas powrócił do pracy po rocznej przerwie. Prowadził jeszcze takie kluby, jak GKS Bełchatów (dwukrotnie), Widzew Łódź, Polonię Warszawa, Lechię Gdańsk i Bytovię Bytów. W międzyczasie był także dyrektorem sportowym i wiceprezesem zarządu Korony Kielce (2007-08) oraz wiceprezesem pionu sportowego w Polonii Warszawa (2010). W 2018 roku przeszedł na zasłużoną emeryturę.

► 3. miejsce na mistrzostwach świata w Hiszpanii (1982)
► Udział w mistrzostwach świata w Niemczech jako trener (2006)
► Ćwierćfinał Ligi Mistrzów z Legią Warszawa jako trener (1995)
► Mistrz Polski z Legią Warszawa jako trener (1994, 1995)
► Puchar Polski z Legią Warszawa jako piłkarz (1980, 1981) i jako trener (1994, 1995)
► Superpuchar Polski z Legią Warszawa jako trener (1994)
► Wicemistrz Polski z Widzewem Łódź jako piłkarz (1977)
► Trener Roku w plebiscycie tygodnika „Piłka Nożna” (1994, 1995, 2004, 2005)
► Najlepszy piłkarz zagraniczny ligi francuskiej z AJ Auxerre (1986)