W Chorzowie ani Neeskens, ani Cruyff, ani ich niemniej sławni koledzy nie mieli nic do powiedzenia w starciu z kapitalnie dysponowaną jedenastką Kazimierza Górskiego. Ale przecież pierwszy z Johanów nie był wcale gorszym piłkarzem od  Cruyffa. W mistrzostwach świata w 1974 roku Neeskens został, razem z Andrzejem Szarmachem, wicekrólem strzelców z 5 golami na koncie. O dwa trafienia lepszy był tylko Grzegorz Lato.  

Po efektownej victorii na Stadionie Śląskim nasza reprezentacja z optymizmem poleciała na mecz do Amsterdamu. Ale 15 października 1975 roku gospodarze, żądni rewanżu za upokarzającą porażkę, nie dali biało-czerwonym żadnych szans. Wygrali 3:0, a wynik, już w 14. minucie, otworzył właśnie Neeskens. Jego piękny strzał głową do dziś można pokazywać jako materiał instruktażowy młodym adeptom futbolu. Ostatecznie grupę wygrali Holendrzy, którzy lepszą różnicą bramek wyprzedzili reprezentację Polski. Rok później Cruyff, Neeskens i spółka zdobyli na Euro w Jugosławii brązowe medale. 

Ale to nie jedyny „polski ślad” w karierze Neeskensa. Jednak drugi wiąże się już z jego pracą trenerską. W 1. rundzie Pucharu UEFA (sezon 2003/04) prowadzona przez Holendra drużyna NEC Nijmegen trafiła na krakowską Wisłę trenowaną przez… Henryka Kasperczaka. Czyli dwaj rywale z boiska w el. Euro 1976, tym razem spotkali się w roli szkoleniowców. W tym pojedynku zdecydowanie lepszy był Kasperczak - „Biała Gwiazda” dwukrotnie wygrała z drużyną Neeskensa: 2:1 u siebie i 2:1 na wyjeździe. A wszystkie gole dla Wisły strzelił w tych meczach Tomasz Frankowski.