Na turnieju w Niemczech biało-czerwoni zostali jedną z największych rewelacji turnieju, a nagrodą za kapitalną, ofensywną, pełną polotu grę, był medal za III miejsce i korona króla strzelców dla Grzegorza Laty.  Najlepsza dekada w historii polskiego futbolu zapoczątkowana złotym medalem igrzysk w Monachium (1972), zakończyła się trzecim miejsce na mundialu w Hiszpanii (1982). Wcześniej był jeszcze m. in. mistrzowski turniej w Argentynie (1978), z którego drużyna Jacka Gmocha wróciła z uczuciem niedosytu. Wtedy piąte miejsce na świecie przyjęto jako porażkę i rozczarowanie. Teraz możemy tylko pomarzyć o takim wyniku. Po hiszpańskim sukcesie kadra Antoniego Piechniczka jeszcze siłą rozpędu awansowała na mundial w Meksyku (1986), ale później był już tylko ostry zjazd w dół. Na kolejny „piłkarski bal” udało się zdobyć zaproszenie dopiero w 2001 roku. Drużyna Jerzego Engela jako pierwsza w Europie wywalczyła promocję na turniej w Korei i Japonii. Ale azjatycki mundial zakończył się rozczarowaniem. Niestety nie ostatnim w XXI wieku. Tak samo było z kolejnymi MŚ z udziałem biało-czerwonych. W 2006 i 2018 roku powtórzył się scenariusz z 2002 roku. Najpierw „mecz otwarcia”, później „mecz o wszystko” i na koniec „mecz o honor”. Trzy spotkania w grupie i koniec. Mundialowy „bal” tak naprawdę dopiero się rozkręcał, a my już byliśmy w domu. Takiej powtórki na pewno nie chcemy w Katarze. Ale zanim biało-czerwoni wezmą udział w mundialu 2022 na razie cieszmy się z sukcesu kadry Czesława Michniewicza. I przypomnijmy sobie historie naszych wszystkich mundialowych promocji. Czas szykować się na dziewiąty „bal”!

1938, MŚ WE FRANCJI 

W tym wypadku sprawa wydawała się prosta. By pojechać do Francji wystarczyło pokonał tylko jednego rywala. W tym wypadku nie chodziło jednak o ilość, ale o jakość. A rywal biało-czerwonych był przedni. Naprawdę z górnej europejskiej półki. W premierowym mundialu, w 1930 roku, Jugosłowianie doszli aż do półfinału i byli najlepszą drużyną ze Starego Kontynentu na urugwajskim turnieju. W 1936 roku wygrali w towarzyskim starciu z naszą drużyną 9 do 3.  Ale rok później sytuacja się zmieniła. Z niezbyt pojętnych uczniów biało-czerwoni stali się... profesorami. 10 października 1937 roku na stadionie Legii rozbili wyżej notowanych gości 4 do 0. Na rewanż do Belgradu kadra prowadzona przez Józefa Kałużę jechała tylko z jednym celem. Obronić solidną zaliczkę z pierwszego meczu. Udało się bez większych problemów, a skromna porażka (0:1) miała słodki smak zwycięstwa. Po raz pierwszy w historii Polska awansowała na piłkarskim mundial.  

► ZOBACZ ALFABET MUNDIALU 1938 

1974, MŚ W RFN

Małe mistrzostwa Wysp Brytyjskich z Polską w roli intruza. Tak komentowano wyniki losowania eliminacji MŚ 1974. Mistrzowie olimpijscy z Monachium (1972) trafili do zaledwie trzyzespołowej grupy, w której karty miała rozdawać oczywiście Anglią. Polska? Drużynie Kazimierza Górskiego pozostała, zdaniem bukmacherów, jedynie rywalizacja z Walią o drugie miejsce, które i tak nie dawało promocji na mundial. O tym co było dalej  już dziś powinno się uczyć młodzież na lekcjach historii. Polacy rozpoczęli wprawdzie od falstartu w Cardiff (0:2), ale na Stadionie Śląskim punkty zostawiła zarówno Anglia jak i Walia. A później był słynny remis na Wembley (1:1), który szeroko otworzył nam drzwi na niemiecki mundial. Co ciekawe tylko raz zdarzyło się, że nasza drużyna przegrała pierwszy mecz w elminacjach MŚ, a mimo to zdołała wywalczyć awans.  Było to właśnie w tych pamiętnych kwalifikacjach. 

►ZOBACZ ALFABET MUNDIALU 1974 

1978, MŚ W ARGENTYNIE 

Czy można wygrywać mecz za meczem. a mimo to do końca drżeć o awans? Pytanie musi być twierdzące, gdyż w takiej właśnie niewdzięcznej roli znalazła się kadra Jacka Gmocha. W eliminacjach mundialu 78 trafiła do grupy z Portugalią, Danią i Cyprem. I przed ostatnim meczem prowadziła w tabeli z kompletem pięciu zwycięstw. A rozpoczęła od wygranej z Portugalią (2:0) w deszczowym Porto. Ale wtedy przy równej liczbie punktów liczył się stosunek bramek, a nie bezpośrednie mecze. Gdyby Polacy przegrali z Portugalią w Chorzowie, to musieliby nasłuchiwać wieści ze spotkania kończącego rywalizację, czyli Portugalia – Cypr. Wysoka wygrana drużyny z Półwyspu Iberyjskiego mogła zepchnąć biało-czerwonych na drugie miejsce w grupie. A za nie paszportów na argentyński mundial już nie było. Na szczęście ten „czarny scenariusz” nie sprawdził się. Polacy z trudem zremisowali na Śląskim z Portugalią (1:1), ale to wystarczyło do promocji. 

► ZOBACZ ALFABET MUNDIALU 1978 

1982, MŚ W HISZPANII 

Jak zdobywać medal MŚ, to tylko wtedy gdy awansuje się na mundial z trzyzespołowej grupy. W el. MŚ 74 biało-czerwoni rywalizowali z Anglią i Walią. A droga po krążek hiszpańskiego turnieju wiodła przez NRD i Maltę. A wlaściwie rywalizacja sprowadziła się tylko do dwóch meczów ze Wschodnimi Niemcami, bo Malta od początku była „chłopcem do bicia”. Chociaż w premierze eliminacji MŚ 82, to naszych chcieli… bić. I to dosłownie. Rozpoczynaliśmy od wyjazdowego starcia na Malcie. W 77. minucie, przy stanie 2:0 dla Polski, spotkanie zostało przerwane, bo miejscowi chuligani zaczęli rzucać na boisko kamienie w ilościach hurtowych. Zrobiło się niebezpiecznie, ale w kolejnych meczach takich pozasportowych „atrakcji” już na szczęście nie było. W meczach z NRD dwukrotnie byliśmy lepsi o jednego gola (1:0, 3:2). A po tym drugim spotkaniu - w Lipsku - legendarny komentator TVP Jan Ciszewski mógł krzyknąć „Witaj piękna, słoneczna Hiszpanio!”. W ówczesnym, szaroburym świecie PRL-u chociaż w taki sposób, dzięki piłkarzom, można było się ogrzać zwykłemu polskiemu kibicowi w hiszpańskim słońcu.   

►ZOBACZ ALFABET MECZU POLSKA – PERU NA MUNDIALU 1982 

1986, MŚ W MEKSYKU 

Kto spodziewał się przed startem eliminacji, że do rywalizacji Polski z Belgią wmiesza się, uważana za słabeusza, Albania? Nam odebrała jeden punkt (2:2 w Mielcu), ale z Belgami sensacyjnie wygrała 2:0 w Tiranie. Drużyna „Czerwonych Diabłów” straciła także punkt z Grecją (0:0 w Atenach), ale w Brukseli pewnie pokonała 2:0 biało-czerwonych. Z kolei kadra Antoniego Piechniczka dwukrotnie odprawiła Greków (3:1 i 4:1) oraz przywiozła bezcenne punkty z Tirany (1:0). Naprawdę niezłe zamieszanie. Ale na koniec karty i tak rozdawali faworyci.  Przed ostatnim meczem z Belgią w Chorzowie naszym Orłom do awansu wystarczył remis, goście musieli wygrać. I znowu się udało. Dzięki 0:0 na Śląskim tylko bramkami wyprzedziliśmy w tabeli Belgów. Gdyby wtedy, przy równej liczbie punktów, liczył się bilans bezpośrednich spotkań, to do Meksyku z pierwszego miejsca pojechaliby Belgowie.  A tak zespół „Czerwonych Diabłów” zamiast do piłkarskiego raju trafił do piłkarskiego czyśca, czyli do baraży. W nich  poradził sobie śpiewająco i uporał się z odwiecznym rywalem - Holandią (1:0, 1:2). A na meksykańskim mundialu Belgowie zrobili większą karierę niż Polacy. Nasi odpadli w 1/8 finału (po porażce 0:4 z Brazylią), a „Czerwone Diabły” zajęły czwarte miejsce.  

► ZOBACZ ALFABET MUNDIALU 1986 

2002, MŚ W JAPONII I KOREI POŁUDNIOWEJ

Na światowe salony wróciliśmy dopiero po 16 latach. Kryzys polskiego futbolu w latach 90-tych sprawił, że w trakcie losowania eliminacji azjatyckiego mundialu byliśmy losowani dopiero z trzeciego koszyka. Ale jak się okazało z walki o awans najszybciej wykruszyli się ci, którzy byli wybierani z pierwszego koszyka, czyli Norwegowie. Przed startem kwalifikacji niewielu było optymistów. W towarzyskich próbach kadra Jerzego Engela nie tylko nie wygrywała, ale miała problemy ze strzelaniem goli. Na szczęście na eliminacje znaleźliśmy na to rozwiązanie. Był nim Emmanuel Olisadebe. Nigeryjczyk z polskim paszportem strzelił w kwalifikacjach 8 goli i poprowadził biało-czerwonych na mundial. Kadra nabrała  rozpędu już od pierwszego meczu w Kijowie. W spotkaniu z Ukrainą nie byliśmy faworytem, ale wygrana 3:1 dała drużynie rozpęd na kolejne spotkania. Równie ważne było wyjazdowe zwycięstwo nad Norwegią. Po 3:2 w Oslo, było pewne, że biało-czerwoni już nie zmarnują tej szansy. Stemplem na promocji było chorzowskie 3:0 z Wikingami.

►ZOBACZ ALFABET MUNDIALU 2002   

2006, MŚ W NIEMCZECH 

Pierwszy awans, który nasi piłkarze świętowali…. przez telewizorem. Tak, to nie pomyłka. Ale po kolei. Znowu trafiliśmy do grupy z koalicją drużyn z Wysp Brytyjskich (Anglii, Walii oraz Irlandii Północnej), a stawkę uzupełniły Austria i Azerbejdżan. Kwalifikacje rozpoczęliśmy z przytupem. Z wyjazdów do Belfastu, Wiednia i Cardiff przywieźliśmy komplet 9 punktów. Tylko Anglików znowu nie udało się „skaleczyć”, ani na Śląskim, ani na Old Trafford (dwie porażki 1:2). Na szczęście oprócz zwycięzców grup eliminacyjnych, bezpośredni awans na mundial zapewniły sobie dwie najlepsze drużyny z drugich miejsc. Jedną z nich byli właśnie biało-czerwoni, a zadecydowało o tym zwycięstwo Holandii nad Czechami 2:0. 

► ZOBACZ ALFABET MUNDIALU 2006 

2018, MŚ W ROSJI 

Do tych eliminacji przystępowaliśmy rozochoceni najlepszym w XXI wieku występem biało-czerownych na wielkim turnieju. Bo do takiej rangi urósł ćwierćfinał Euro 2016. Kwalifikacje do rosyjskiego mundialu rozpoczęliśmy wprawdzie od niespodziewanego remisu (2:2, choć prowadziliśmy 2:0) na sztucznym boisku w Kazachstanie. Ale naszą twierdzą okazał się Stadion Narodowy. Tam zdobyliśmy komplet punktów z Danią (3:2), Armenią (2:1), Rumunią (3:1), Kazachstanem (3:0) i Czarnogórą (4:2). Na wyjazdach także pewnie punktowaliśmy i to efektownie (3:0 z Rumunią i 6:1 z Armenią), a jedyną wpadką było tylko 0;4 w Kopenhadze. Ale awans, mocno naciskani przez Duńczyków, świętowaliśmy dopiero w ostatniej serii spotkań, po zwycięstwie u siebie nad Czarnogórą. 

►ZOBACZ ALFABET MUNDIALU 2018 

2022, MŚ W KATARZE 

To były wyjątkowe eliminacje. Po raz pierwszy biało-czerwoni awansowali na wielki turniej po barażach. Na dodatek jeden z tych meczów wygrali walkowerem, po wykluczeniu Rosji. Po raz pierwszy, w udanych kwalifikacjach, naszą drużynę prowadziło dwóch selekcjonerów (Paulo Sousa i Czesław Michniewicz). A 2:0 ze Szwecją było pieczęcią na czwartym z rzędu awansie na wielki turniej. Euro 2016, mundial 2018, Euro 2020 i  mundial 2022. Niech ten serial trwa jak najdłużej!