Początki gdyńskiego obiektu sięgają lat 1937-1938. Dwa tamtejsze kluby Arka (wówczas znana jako KS Gdynia) i Bałtyk istniały już odpowiednio od – 1929 i 1930 roku. Miasto rozwijało się bardzo dynamicznie, a równocześnie rosło zainteresowanie piłką nożną. Konieczna była więc budowa stadionu spełniającego wymagania miejscowych drużyn. Każda z nich rozgrywała bowiem domowe mecze w różnych miejscach Gdyni.

Historycznym miejscem, w którym narodziła się Arka, był stadion położony w malowniczej okolicy (nad brzegiem morza) przy ulicy Ejsmonda 1. Do użytku został oddany 10 lipca 1932 roku i mógł pomieścić ponad 2 tysiące widzów. Oprócz boiska piłkarskiego miał również 5-torową bieżnię i 7 kortów tenisowych. Punktem charakterystycznym była tzw. Górka – czyli trybuna najzagorzalszych sympatyków żółto-niebieskich. Arkowcy użytkowali obiekt do 2000 roku. Od tego czasu ich nowym „domem” stał się stadion przy Olimpijskiej. Na „Ejsmonda Park” mieszczą się obecnie tylko korty tenisowe. Po dawnym stadionie pozostała jedynie zabytkowa „Górka”.

Drugi z gdyńskich klubów – Bałtyk, nim trafił na Olimpijską, występował do 1964 roku w trzech rożnych miejscach. Ale każde z nich znajdowało się w okolicach tamtejszej stoczni. Pierwsza lokalizacja to boisko na Grabówku, przy dzisiejszej ulicy Morskiej 96 (do 1932). Następnie Stoczniowcy (jeden z przydomków klubu) przenieśli się do Gdyni-Stoczni na Węglową 22 (od 1936), potem w pobliże Domu Robotnika Portowego na Węglowej 27 (od 1937). Po wojnie (od 1956) grywali na boisku przy Marchlewskiego (obecnie Janka Wiśniewskiego), by w 1964 roku zakotwiczyć na lata przy Olimpijskiej.

Stadion przy Olimpijskiej 5/9 oddano do użytku w 1938 roku. Po wojnie był wielokrotnie modernizowany, aż na początku lat 60. został wybudowany niemalże na nowo. Za prace odpowiedzialna była Stocznia im. Komuny Paryskiej. Oficjalnie otwarcie nastąpiło 28 lipca 1964 roku. Od tego momentu gospodarzem stadionu byli piłkarze Bałtyku. Na inaugurację nowego obiektu przewidziano kilka atrakcji, a najważniejszymi z nich były mecze z drużynami Broni Radom, Olimpii Elbląg i Lotnika Warszawa.

Do drugiej modernizacji stadionu doszło pod koniec lat 80. 4 listopada 1989 roku na Olimpijskiej zadebiutowało sztuczne oświetlenie. Co warte podkreślenia, żaden inny obiekt na Wybrzeżu nie mógł pochwalić się takim rarytasem. Dodatkowo jupitery pojawiły się również na boisku treningowym.

W latach 2000-2009 12-tysięczny obiekt był wspólnym „domem” Arki i Bałtyku. Arkowcy opuścili historyczny, ale i przestarzały stadion przy Ejsmonda, który musiał zostać zamknięty. W 2009 roku oba kluby czekała wyprowadzka z Olimpijskiej. Wysłużony obiekt czekała bowiem rozbiórka. Drużyny przeniosły się na położony nieopodal (na ulicy Kazimierza Górskiego 10) nowo otwarty Narodowy Stadion Rugby.

Od 2007 roku w prasie coraz częściej pojawiały się informacje o modernizacji miejskiego obiektu. Według pierwotnych założeń, prace miały rozpocząć się jesienią 2008 roku, ale nic takiego się nie wydarzyło. W wakacje 2009 roku wybrano wykonawcę i w grudniu ruszyła rozbiórka stadionu. Sukcesywnie znikały kolejne rzędy drewnianych ławek (na części sektorów wciąż jeszcze można je było spotkać!), ogrodzenie, jak i całe trybuny. Prace trwały 24 godziny na dobę. Założenie było bowiem takie, aby stadion był gotowy na 18 października 2010 roku. Tego terminu nie udało się jednak dotrzymać. Ostatecznie obiekt otwarto 19 lutego 2011 roku. Oprócz oficjalnych ceremonii i wystąpienia prezydenta Gdyni Wojciecha Szczurka, który słowami „stadion w Gdyni uważam za otwarty” zainaugurował działalność nowej areny, rozegrano również „mecz wspomnień” – czyli spotkanie towarzyskie z Beroe Stara Zagora (1:1). Bułgarski zespół był jedynym klubem, z którym Arka rywalizowała w europejskich pucharach w XX wieku. W sezonie 1979/1980 zdobywcy Pucharu Polski trafili na Beroe w Pucharze Zdobywców Pucharów. Przy Ejsmonda Arkowcy wygrali 3:2, ale w rewanżu przegrali 0:2 i odpadli z rozgrywek.

Nowa arena piłkarska przy Olimpijskiej 5/9 stała się wizytówką miasta. Obiekt może pomieścić ponad 15 tysięcy widzów, ma podgrzewaną i nawadnianą murawę, zadaszenie oraz sztuczne oświetlenie o mocy 2000 luksów. Spełnia również wymogi III kategorii UEFA.

Do tego miana z pewnością zaliczyć trzeba gościnny występ reprezentacji Polski, prowadzonej przez Andrzeja Strejlaua. 21 sierpnia 1991 roku na ówczesnym stadionie Bałtyku doszło do towarzyskiego starcia biało-czerwonych ze Szwecją (2:0). Było to pierwsze spotkanie naszej kadry w Gdyni. Z trybun obejrzało je blisko 8 tysięcy widzów. O triumfie Polaków przesądziły gole debiutantów – Wojciecha Kowalczyka i Mirosława Trzeciaka.

Jeszcze na starym obiekcie, na ponad miesiąc przed planowaną rozbiórką, 27 października 2009 roku doszło na Olimpijskiej do sparingowego meczu Arki z rezerwami West Hamu United (2:2). Spotkanie rozegrano w ramach obchodów 80-lecia gdyńskiego klubu i zarazem 30. rocznicy zdobycia przez żółto-niebieskich Pucharu Polski.

Na gdyńskim obiekcie gościły też panie. 11 czerwca 2015 roku rozegrano finał Pucharu Polski, w którym Medyk Konin rozgromił Górnika Łęczna 5:0. Hat-tricka w tym spotkaniu zaliczyła reprezentantka Polski, 19-letnia wówczas Ewa Pajor.

Trzy lata wcześniej Stadion Miejski w Gdyni był obiektem treningowym reprezentacji Irlandii, uczestniczącej w polsko-ukraińskim Euro 2012. Z kolei w 2017 roku był jedną z aren rozgrywanych w Polsce mistrzostw Europy do lat 21 (trzy mecze fazy grupowej). Podobnie było dwa lata później, podczas mistrzostw świata do lat 20. Przy Olimpijskiej odbyło się sześć spotkań grupowych, po jednym meczu 1/8 finału, ćwierćfinałowym i półfinałowym, a także starcie o 3. miejsce.

Reprezentacja Polski do lat 21 wprawdzie nie wystąpiła w Gdyni podczas imprez mistrzowskich, ale pojawiała się tam przy okazji meczów eliminacji Euro 2019 i Euro 2021. W kwalifikacjach do pierwszego z tych turniejów młodzieżówka prowadzona przez Czesława Michniewicza zagrała na Stadionie Miejskim z Danią (3:1) i Gruzją (3:0), a w kwalifikacjach do drugiego z nich – z Bułgarią (1:1).

Podczas wspomnianych wcześniej MŚ do lat 20 na Olimpijskiej 5/9 wystąpiła również nasza reprezentacja. 2 czerwca 2019 roku stadion w Gdyni był areną meczu 1/8 finału, w którym Polacy mierzyli się z faworyzowanymi Włochami (0:1). Zespół prowadzony przez Jacka Magierę rozegrał wprawdzie najlepsze spotkanie na mundialu, ale przegrał bój o ćwierćfinał po rzucie karnym z 38. minuty.

Dla fanów Arki znacznie ważniejsze było jednak inne wydarzenie, które miało miejsce na ich stadionie. Prawie miesiąc po zakończeniu młodzieżowego Euro, 27 lipca 2017 roku klub z Gdyni powrócił po 38 latach przerwy do europejskich pucharów. Kibice żółto-niebieskich obejrzeli szalony mecz w 3. rundzie eliminacji Ligi Europy, w którym Arkowcy zmierzyli się z duńskim FC Midtjylland (3:2). Gospodarze zdołali wydrzeć zwycięstwo w doliczonym czasie po golu Rafała Siemaszki. Ostatecznie gdynianie odpadli z rozgrywek po porażce w Danii (1:2), ale pozostawili po sobie bardzo dobre wrażenie.

Na kolejne pucharowe emocje Stadion Miejski w Gdyni będzie musiał jeszcze poczekać. Jak długo? Tego nie wie nikt. Na razie celem numer 1 dla Arki jest powrót na boiska ekstraklasy. W sezonie 2021/2022 ta sztuka gdynianom się nie udała (porażka w barażu z Chrobrym Głogów 0:2), ale w niedalekiej przyszłości Arkowcy powinni znów bić się o grę w elicie, bo zarówno jej kibice, jak i obiekt z pewnością na to zasługują.

► Za pomoc, cenne uwagi i zdjęcia autor tekstu dziękuje Miłoszowi Kordaczukowi – wiernemu kibicowi gdyńskiej Arki i reprezentacji Polski.